Bilemezsin!...Akbaba kılığına girmiş bir düş dönüyordu Bedeni çürümüş ruhumun etrafında Gecenin en karanlık ve yüksek yerinden Yokluğuna bir isim bulmaya çalışırken Bir sürü kelime düşüp, ölmüştü çoktan. Sinemden yanık bir sevda kokusu yükseliyordu Burnumun direklerini sızlatan bir acıyla. Fotoğraflarda saklambaç oynarken anılar Çıplak ayakları ile koşan arsız bir hatıra Döver gibi sobeliyordu sanki yüreğimi. Sen umarsızca bırakıp gittikten sonra Arkandan sürekli ağlayıp duran, Kaç yetim kelimenin başını okşadım ben, Bilemezsin. Yüreğime düşüp kanayan cemrelerin Kaç tanesinin ellerinden tutup kaldırdım Bilemezsin... |