Sınırdayım, dikenli tellerin arasında,
Korkuyorum; mayına basmaktan korkuyorum.
Dizlerim, bir eğri sızıyla kırıldığında,
Emr-i muhal içinde, dimdik doğruluyorum.
*
Sevdiğim her şey, gri düşlerde asılı kalır..
İzimi sürerken , binlerce çürümüş ceset.
Aşk, suçlularını yine temize çıkarır ,
Söyle ,kaç bedeni daha boğacak bu zillet.
*
Katre katre doluyorum, sükutun gölüne,
Biliyorum, tövbeyi siliyor,” ben” dediğim.
Her şeyi erteledim, hilalin ön dördüne,
Çekiliyorum köşeme; gece, artık benim.
*
Nasip değilmiş ağlamak güçlü bir omuzda,
Çünkü ben, yıkık kentlerdeki ortaçağlıyım.
Güneş, hiç bir zaman doğmayacak bu sınırda,
Siyah bir baharla uyanacak, unutkanlığım.
*
Ne ikbali tadayım eğriye eğilerek,
Ne alçakta kalayım, zulme boyun bükerek.
Pamuk ipliğine bağlı, zorlu bir hayatı,
Düşe kalka çıkayım, hakkı haklıya vererek.
*
Saçlarını kafire satmış bir mücrim gibi,
Günahımla sevabımla, el açtım yaradana.
Serilip dergahlara, bir yamalı çul gibi,
Sardım kollarımı, yıktığın mihrabına.
*
Aşktan aldığım ders, birkaç satırlık eyvah.
Fırlatıp atsam da, tende mıhlı kalır günah.
Utanarak bakarım aynaya; dudağımda pişmanlık,
Heyhat! bu çark hep mi döner; nedir bu tutsaklık?
*
Sen! Manastırlı Kadın! ört artık saçlarını.
Nihayeti recm olur ışıltılı tellerin.
Simsiyah kaşlarına bırakınca peykanı,
Melali ağır gelir, ziyasız secdelerin.

Ulkuguven