Nefes nefese
ne zaman soluk soluğa
yorgun tutunsam sarmal bir merdivenin korkuluğuna alt katta korku bilmeyen bıkmadan, usanmadan küpeşteden kayan düşmeleri hasar saymayan nefes nefese bir çocuğun coşkusunu buruk tebessümle izlemek düşer payıma geriye dönüp bakabiliyorsa insan ileri yürümüş demektir o vakit anlarsın ta uzaklara gitmiş çocuk günlerin yer çekimine rağmen inemezsin yukarıdan aşağıya kıvrım kıvrım yokuşları tırmanmak düşer her adımda payına ömür takviminde yaşam denen saatin sayılıdır sesi tik tak, tik tak, tik tak zaman geleceğe akar gözlerin maziye dolu dolu bakar nafile uğraşma geri dönüş yok su birikir, anılar birikir, zaman birikmez hep ileri akar çeşmesi sonu gelince kesilir ses soluk soluğa verilir nefes 07 Ocak 2013 – Zeynep Özmen |
resim anlamlı...
hayat bir döngü;
kimi hüzün kimi tebessüm...
geriye sarılamayan bir film...
güzel ve anlamlıydı dizeler...
çok tebriklerimle...
saygılarımla...