İLK KEZ KARŞILAŞIYORMUŞ GİBİilk kez görmüşce bir nesneyi, ağacı öyle bakıyorum her şeye annesini ilk kez emen bir bebeğin memeyi tutuşuyla hastalıktan yeni kurtulmuş ilk adımını atan bir kişi gibi seni her gördüğümde ilk kez karşılaşmışca bakıyorum ılık meltemler esiyor yüreğimde yanına koşup selâm vermek istiyorum yer kayıyor ayağımın altından bir serçe gibi havalanıyorum ayı dolmamış bebeğim sanki her başım düştüğünde aşağı dimdik kaldırıyorum gözlerimi açıyorum kocaman şu şaşkın dünyaya yaz kış demeden sürekli nemleniyor toprağım her mevsim başka bir çiçek büyütüyorum göğsümde " ille göğerecek aşk ince filizler verecek bir sarmaşık dolanacak boydan boya dünyama ağacımın altında gülüp eğlenecek insanlar anlayacak sevgiyi " öyle kocaman bir umut var ki içimde bir gün anlayacak insanlar kardeş olduklarını ilk yaratılmış insan gibi sevgiyle yaklaşacaklar birbirlerine kimse kimseyi hiç kırmamış, öldürmemiş ve.. hiç sınır olmamış gibi aralarında ilk kez soluk alırca nefes alacaklar mavi ve dupduru akacak hayat kimse karaya boyayamayacak tekrar kar beyazı gülen yüzleri son olmayacak ilk kez başlar gibi her zaman ilk atılan adımlar ilk kez bir bebeğin gülümsemesi gibi annesine.. 28. 12. 2012 |
duygulu nefis bir anlatım.Kaleminizi güzel şiirinizi
tebrik ediyor saygılar sunuyorum..