İlaç - I
Hayal ile gerçek arasında bir koşturmaca bir telaş
Kolonya içsem biraz İçim ferahlasa İlaç içmeyi bıraktım, iyi gelmiyor artık ilaçlar Yaralara şifa olacağını zannettiğimiz ilaçlar Bizi daha fazla hasta etti İyi etmek için Halbuki hiç hesapta yoktu hastalık Eğer ilaç icat edilmeseydi Şaşırıyoruz her defasında Başımıza gelecekleri bildiğimiz halde Hatıralarımız en çok hastayken gırtlağımıza kadar doldu Hastalıklı anılarımız doldurdu tüm beynimizi Sen hastalıktan daha fazla yer kaplamıştın bünyemde Uzun soluklu bir romandın hayatımda Başlayıp bitiremediğim İlaçların ateşinde uyuturken kendimi İçimde seni ısıtamadığım zamanlar birikiyordu Karton kaplı kalın defterimin bitmeyen satırları seninle doluydu Senin romanını ben yazıyordum İlaçla uyutulup, ilaçsızken anlatıyordum seni Uyuştuğum zamanlarda da sadece düşünüyordum Yazacaklarımı aceleye getirmiyorum Çok vaktim varmış gibi geliyor bazen Başımı dizlerine koyup anlatacaklarım var sana Yazdıklarımdan, yazamadıklarımdan İlaçlıyken de sev beni dokunmasan da uzaktan sev İlaç almadığım zamanlarda sar beni, ısıt çok üşürüm çünkü Sabahleyin başlamaz benim günüm Yüzüne baktığımda başlar uzunca bir gün O gün hiç bitmez sen yüzünü çevirene kadar Güneş batmaz, gece bile kayıplara karışır Şeklini alırım bana sarıldığında Ateşle dövülen demir kıvamındayım Mahkumiyetim şeklini alabildiğim kadar Kabımın içinde ince bir sızı, narin bir sıvıyım ben Bedenim yüreğimden gösterişli değil Bir hesap edebilsen Adının yüreğimdeki varlığı bile kaç cinayet sebebi Kaç sevdayı gömdüm toprağa Masalları terk ettim Unuttum, unutuldum Biliyorum şu gözlerim olmasa ağlamayacaksın bile Adım olmasa adının yanında anmayacaksın adımı Şu gözlerim olmasa sana bakan Unutursun bilirim Hangi ilaç olursa olsun hiçbir yara tamamen kapanmaz Ve izler Onlar tenimize en sadık varlıklar Bizi terk etmeyen Yirmi Yedi İki Bin On İki 17 00 Nevin Akbulut |
inş kurgu ve empatidir,değilse acil şifalar.