Ekmeklerin Rengibir yerde duruyorum bakıyorum sağıma,soluma yerinde duruyor mu yer kaydırılıyor mu taşı toprağı yerinde akıyor mu nehir ya o güzelim kır çiçekleri başlarına inerken gürzler balyozlar açıyorlar mı her şeye rağmen sürüyüp devirdiler ağaçları o mayhoş elmada kaldı aklım iğde kokularında, kuşburnularda yalnız salınıyor artık servi kavaklar yalnızlık bestelerinde adları ara sıra anılıyor nereye yürüyorum belli aslında yunusca düz düz bir çubuktan daha bir ezber değilki sevgi ötekileştireyim seni bir renk olabilir mi düşünce bir kalıptan çıkmış gibi aynı değil aynı fırından çıkan ekmeklerin rengi! belli yönüm öteden beri kaçarak karanlıktan, yozluktan anlamsız sıfatlardan öyle bir ışık ki, beni çekiyor belirli kalıplardan kendi gölgemden bile kuşku duyuyorum kim ki içimde sürekli beni uyaran dürtü herkese birden dönen güneş yüzlü memleket! 27. 12. 2012 / Nazik Gülünay |
sağlıcakla