İnzivaya çektim beynimi kutsal Gobi ummanında
Gönderdim Tanrı dağlarına
Görünürlüğümün mutlak sonu
Safran perde kum fırtınalarını

Kızıl kayalarda fosilleşiyorken dinazor ruhum
Seyyahlar gönderdim rüyalarına
Paleontologların
Gün yüzüne çıkartabilsinler diye kadim korkuları

Kum tepecikleriyle örtülü kaşif kulaklara
Gobi’nin kızıl akrepleriyle fısıldadım
Belovodye’nin sır lanetini!

İnisiyatik gerçekliğinde aşkın
Tutku ile öptüm ‘Mu’ imparatorunun kiraz dudaklarını
Ve zirve yapmışlığında
Şehvetin karlı doruklarında biçare cismim
Boyun eğdi
Belovodye’li bir fahişenin
Ahlaksız teklifine
Asırlık eğitimine ihanet eden inisiye ruhum

::

Ezoterik hazların nirvanasında
Tattırıyorken ruhumun gerçek lezzetini
Giz gurmeleri okültist bedenlere
Dört bir yanımı lanet tünelleriyle çevirdi
Agarta köstebekleri

Serpiştirdiğim an bereketli tohumlarımı
Osiris rahiplerinin kırk üçüncü kutsal güç ayininde
Güneş yüzlü bir ilahenin bakir ırzına
Müjdelendi
O ari zürriyet Horus
Haberci şahinlerin muhteşem sortileriyle
Tüm kozmolojik bilge yetiştirme yurtlarına

Ey insanlık!

Bundan böyle
Toprak altında yaşamaya mahkum
Ve
Cehaletlerinden gözleri körelmiş
O vasıfsız Tanrılara koşulsuz alternatiftir
Öz oğlumun Tanrısal tekliği…

(Yıldıray Kızıltan)