Sessizliğin derinliğinde bir boşluk,
Senin adını fısıldıyor geceler,
Bir zamanlar ışık olan o durakta,
Gölgeler usulca kayıyor üstüme.

Gözlerimde kaybolan izlerin,
Hafif bir rüzgarla siliniyor her an,
Sokak lambalarının titrek ışığında,
Solgun bir fotoğraf gibi anılar,
Sararmış köşelerinde saklı hatıralar,
Silinmeyen izler gibi asılı kalıyor.

Sonsuz bir yas mı bu, bilmiyorum,
Yarım kalmış bir aşk hikâyesi gibi,
Gecenin soğuk taşlarına işleyen izler,
Derin ve sessiz, asla silinmeyen,
Bir yara gibi kalbimde saklanan.

Belki de vedalar hep böyledir;
Bir fısıltı kadar yakın ama dokunulmaz,
Bıraktığın boşluk büyüdükçe,
İçimde kaybolan seni arıyorum.

Sen uzaklarda, bir hayal misali,
Geçmişin soğuk duvarlarına çarpan,
Ulaşılmaz bir yıldız gibi,
İzlerinle parlayan.

Gökyüzüne bakıp seni çağırıyorum,
Sönmüş yıldızlara seslenir gibi,
Gökyüzüne bakıp seni çağırıyorum,
Bir yankı bekler gibi, sonsuz gecede.