Aylardan Kasım
Senin için büyüdüm
İnce düşler giyiyorum gönlümde mevsim kış Üşüyorum Bardağımda tek yudumluk çay, Gel diyorum,gel simit al gel... Son yudumu tek simidi bölüşelim diyorum Saçlarım karlanmadan gel... Senin için büyüdüm Tozlu gözlerimle gözlerine düşüp Biraz dumanlanalım diyorum; Söz hani ’tozu dumana’ katmak diyorum Ağlayalım... Göçmen kuşların göç ettiği vakit kurul sevdama Gel diyorum Yağmurlarla gel bereket olsun... Bu alışılagelmiş ağız bozuntusu kulak dolusu seni seviyorum’lar Sen sevgili olan değil misin zaten sevmez misin? Senin için büyüdüm Senin için büyüdü ellerim Senin için büyüdü gözbebeklerim Şimdi konuşuyor gözlerim Gel gece düşüm,gündüz güneşim Anne kahvaltım, Çocuk hallerim... Bu hayalet sokakların rutubet kokan masallarında Gönle bir tohum düşer de büyür ’aşk’ adı... Her mevsim aşk başkadır, Sen Kasım’da gel, Kasım’da buralar hep sen, Gel diyorum Kalmak üzere... Her ay’ın adını Kasım koyarız, Gel diyorum, Bugün Kasım... |