annem masal anlatmayı unuttuğundan beri
günahlarla yıkandı içimdeki çocuk

yüzü kaybolmuş düşler takılır pencereme
titrer ellerim
kaybettiği ışığına ağlardı ateş böceği
kanatlarını yakıyordu
gözyaşlarını kanatan serçe sürüleri
kızıldı avuçlarıma bıraktığın gül
gecenin göğsünde beklerdik seni
gözyaşı sağanağı gönderiyorsa dileklerim
düş ülkesinden sürgünlerini bırak koynuma

gecenin iç geçirmesidir karanlığıma ışık tutan ateş böcekleri
gözlerinde açmaz aşka yataklık eden bakışların
ellerimde unuttuğun bu günün hikayesi
başı boş sandallar vururdu sahiline
ne balıkçılar bulabildi izini
ne rüzgar alıp gitti nefesini
avun deyip kokunu bırakmıştın bana
oysa kanamıştım sefil bir gölgenin ardına

şiir yazmayı unuttuğum yerde
isminle vuracaklar gecelerimi
yağmurlar bu kadar sesli mi yağar şehrinde?
yoksa gözyaşların mı çağlayanlara yataklık eden
ellerin mi her duanın başında, sonuna nokta olup koynuma sokulan
sorma bana ıslaklığımı
ahtım gözyaşlarında boğulmaktı aslında
bir gidişin ellerinden tuttuysam sevgili
bu sana sevgisizliğim değil
zorunluluğumdur anla
gitme
koma beni ayazında

şiirler vurur seni aklının sokaklarında
dilin sokar kendini
ayaklarında başı boş yollar
sen yürümeyi unuttuğun yerde uğurlarsın beni
Bir bilinmez sonrası kilitlenir yollar
ruhumda acılaşır mevsim
güneşini unutmuş bir şehrin katilidir dudaklar
adını sayıklarken boş verişler niye
hep uzaklara tuzak mı yüreğin
gizlenirsin umut ektiğim yerlerde
belki de
seninle yeni baştan kurmalıyım zamanı
başka aşk kurgulamalıyım adınla
tüm şiir kitaplarını silip
bir kez daha akmalı kalemimden
dudaklarını alıp koynuma
adınla çıldırtmalıyım duaları

kirlenmiş gecelerin vardı senin
kimseye biçmediğin kelimeler
üstüme teyellediğin bir kaç sözcük bozması
kaldırımda silinecek ayak izlerin
sığmayacak deniz kabına
kumsala kusacak hüzünlerini
ve gideceksin sen hiçbir tarih yazmayacak
yemin olsun sevgili
hiçbir şiirde tutuklu kalmayacağım adında
elveda


Seçki Kurulu’nun değerli üyelerine ayrı ayrı teşekkür ediyor, saygılarımı sunuyorum...