dışarı çıkCamın ardındaki manzaraya takıldım yine Gökyüzü ne kadar maviydi dün, - bu şiire başladığımda- Şimdi; Yağmurla yıkanıyor ağaçlar Kargalar, fotoğrafın değişmez unsurları Kavak çıplak, çam giyinik Ah bir de ruhumu soymasa fondaki şarkı! ‘’benim için üzülme’’ Hüznümü kundaklayıp, sıkı sıkı sarmalıyım göğsüme Ellerimden kayarken zaman, büyütmeliyim bana ait olanı Sevgiyle… Kaldı ki nefrete zaman yok Yerimiz de dar İyisi mi kalsın ellerin böğrümde Bak, en geniş yeri sana ayırdım Salın Ve tadını çıkar özgürlüğün Ben yine Halılar sereyim ayağının dibine Sen yine Gülümse. Ölgün cümlelerimi ait olduğu yere bıraktım Can çekişlerine tıkayıp kulağımı Neşeli harfler satın aldım senin için Açtığımda ağzımı mutluluk dolsun havaya Soluklandığında ciğerlerine kaçsın diye Yorma kendini fazla, üzülme de! Bir şiir yazar kalem Bir çift kanat olur yükselir göğe Yağmur olur iner Beraber ıslanırız bereketinde Dışarı çık! Y a ğ ı y o r u m. |