Ölüm Bile Yaşa DiyorÇok mu şey istedim senden ? Yaşadıklarımdan çok hayallerimi yıktığın için nefret ettim senden Sen diye diye nefes almak bile acı verirken gittin ya benliğimden Anlımda dayalı tetiği düşürmedim diye ne küfürler ettim bilmeden Nefret ettim kendimden... Senden , Sevginden , Gözlerinden , İçimi yakan sesinden vazgeçemem Kuşları özgürlüğüne bıraktım ardından , Hayatımı kapattım bir kafese Bir su ver diye bir damla yağmur olup yağ diye dua ettim Rabbime Kimseler duymadıysa sesimi geri gideceksen gelme yine Senden , Sevgimden , Sözlerinden , İçimi perişan eden gülümsemenden ayrılamam Solan bir çiçek gibi kuruyacaksan gönlümde ne olur geri gelme Kokunu çekemeyeceksem ciğerlerime doya doya , ahh edeceksen bana Hayatımda bir keşke olarak kal , Kal ki ölümsüz ruhuna tapayım aklıma geldiğin her anda Senden , Aşkından , Saflığından , Seni sen yapan bu duygudan kurtulamam Kuşkusuz bir tutku olarak yaşamak yerine birbirimizi yok sayacak aşk niye Solan ruhun vedasını tatmak istemem sende , Her zaman yaşa içimde sonsuza kadar Umut kokan bir hayalin hiçe sayıldığı hayatıma ve sana vedasıdır bu şiir Senden , Şiirimden , Hasretinden , Gönlüme ferman geçmeyen hallerden kopamam Ne çok ben saymıştım seni Sen yoksan biz olamayız ki... Son veda cümlesinde söylediğin gibi ’Bende sevmiştim seni...’ ’Mutsuz etmemek için...’ gittiğini söylediğin günden beri O kadar mutluyum ki ... Ölüm bile yaşa diyor . Anlamamazlığa veriyorum... Gülümsüyorum... Ama sensizliğimi o bile kabullenmiyor... Halim perperişan , sözlerim acı gelirse affet beni Yunus Özkan |
Sadece Yüzüme gül istedim...
Sırtımdan bıçaklayacağını bilmeden...
Sen kaçıp giderken...
Sevdiğimin kollarında ölmedim
O yüzden gözlerim açık
O yüzden sırtımdaki yaram derin
O yüzden yaşamak böyle keder benim için...
Yaşadıklarımdan çok hayallerimi yıktığın için nefret ettim senden
Sen diye diye nefes almak bile acı verirken gittin ya benliğimden
Anlımda dayalı tetiği düşürmedim diye ne küfürler ettim bilmeden
Nefret ettim kendimden...
Senden ,
Sevginden ,
Gözlerinden ,
İçimi yakan sesinden vazgeçemem
Kuşları özgürlüğüne bıraktım ardından ,
Hayatımı kapattım bir kafese
Bir su ver diye bir damla yağmur olup yağ diye dua ettim Rabbime
Kimseler duymadıysa sesimi geri gideceksen gelme yine
Senden ,
Sevgimden ,
Sözlerinden ,
İçimi perişan eden gülümsemenden ayrılamam
Solan bir çiçek gibi kuruyacaksan gönlümde ne olur geri gelme
Kokunu çekemeyeceksem ciğerlerime doya doya , ahh edeceksen bana
Hayatımda bir keşke olarak kal ,
Kal ki ölümsüz ruhuna tapayım aklıma geldiğin her anda
Senden ,
Aşkından ,
Saflığından ,
Seni sen yapan bu duygudan kurtulamam
Kuşkusuz bir tutku olarak yaşamak yerine birbirimizi yok sayacak aşk niye
Solan ruhun vedasını tatmak istemem sende ,
Her zaman yaşa içimde sonsuza kadar
Umut kokan bir hayalin hiçe sayıldığı hayatıma ve sana vedasıdır bu şiir
Senden ,
Şiirimden ,
Hasretinden ,
Gönlüme ferman geçmeyen hallerden kopamam
Ne çok ben saymıştım seni
Sen yoksan biz olamayız ki...
Son veda cümlesinde söylediğin gibi
’Bende sevmiştim seni...’
’Mutsuz etmemek için...’ gittiğini söylediğin günden beri
O kadar mutluyum ki ...
Ölüm bile yaşa diyor .
Anlamamazlığa veriyorum...
Gülümsüyorum...
Ama sensizliğimi o bile kabullenmiyor...
Halim perperişan , sözlerim acı gelirse affet beni
Nerde , kimde olursan sadece şunu bil sevdiğim
Özledim seni...
ÖZLEDİM SENİ . . .
gönlüne kalemi,ne sağlık