Dokununca geçmişten gelen bir anı...
Sanrısı gözlerimin önünde...
Aklım bulanık diz çökmüş bir ben...
İntihar eden her sözcük senin kapında...

Sahnede sensiz hayatın ta kendisi...
Hadi ’yaşa yaşayabilirsen’ diyen yalancı...
Nefesim yetmezken kendime sen nasıl çalabiliyorsun...

Yutkunamadığım her kelime boğazımda...
İnsafsız mısın nesin ? serseri yüreğimin eceli !

Kokuna sarılmaya hasretim !
Uzun uzadıya sohbetlerimizi özledim.

Kimse senden arta kalanlarla ilgilenmedi...
Olmadı benden geriye kalanlardan sağ bi’ adam.
Sanma ki bende aşk ta yalan...
Sanma ki sende kaldım.

Yok hasretine diz çöktüğüm ...
Sen gözlerimde kaldın...
Gözlerim de senin yolunda !

Dünya küçük aşk büyükte olsa ayrılık oluyor ya...
Unutmak olmasa da unutmuş gibi bakıyorsun ya...
Umursamaz bir tavırla yüreğimi dağlayan ,
Hiç yaşanmamış gibi nasıl yapabiliyorsun...

O ruh benimdi ya bir zamanlar ...
Benim olan bensiz nasıl yaşar...
Hayat devam ediyor...
Tamam !
Ben yalnız başına yarım kalan...

Yunus Özkan

11.03.2016 23:23