Tenim Çürüyor’’Yalnızlığımın bekçisidir tutkum Ölesin mi geldi şimdi yüreğimde Yaşamadan kalasın mı tuttu sevgimle Hayat gözlerimden damlayanların akıntısında geçti Sürüklendim... Sensizlik zehrini damıtırken içime... İçim içinden geçti... Sus dedim çoğu zaman Susmasını bilemeyen serçeleri ,gözlerinden seçtim. Yaşamak istedim her şeyinle seni Yaşamayı seçtiysem Suç benim ! Sen gitmeyi seçtiysen Giden benim sevdiğim... Suçlu ? Sen değil... Sensizliğimi tutku halinde yaşayan benim... Gözlerini aralasan da baksan bana Ebedi uykundan uyandırsam seni Sevgimi sensizliğin temeline kursam ne ki Seni yaşıyorum yine , köle gibi hasretim nefesine... Biliyorum , görsen beni bu ne hal dersin içinden İçim geçmiş , uyku halinde düşlerimden Sen geçmişsin hayatımdan Daha ne olabilir sanki Saçım karışmışsa sakalıma Aklar düşmüşse bu genç yaşımda Sensizlik ağır geldiği içindir , bilesin Takvimler vuslatın habercisi Düşlediğim aşk ölümün bekçisi... Kimse bilmesin desem de Gözlerimde seni görüyor her gelen Acını anlat diyor beni şair zanneden Kalemimi kırasım geliyor o an Paylaşmaktan korkuyorum artık Karalamaktan Karaladıklarıma ses olmaktan Aşk sandığım yalnızlığımdan İçimi doldurduğum toprağından Bir parça üzerime at ne olur Tenim çürüyor ... Beni de göm yanına ,ne olur... Yunus Özkan 27.11.2012 22:50 Salı |