Ne o şaşkın gözler saklayabildi gerçekleri ,
ne de başımı döndüren bakışların.
Kimsesiz kalıp sadece sana ait olmayı istedim!

Değer miydi diye bile hiç düşünmedim...
Gelir miydin?

Cevabını bilmediğin onlara ,
yüzlerce sevgi sözcükleri doldurdum ceplerine...
Olur ya yüreğin üşüdüğünde ,
daldır elini cebine ,
sarıl sevgime. ..

Arada hatırlıyorum bende şair musvettesi olduğumu ,
en çokta yazdıklarım diline dolanıyor ya o kısma bayılıyorum. ..

Sen yüreğimden düşenlere sarılıyorsun ya sana yazıldığını bilmez gibi...
Kopsa , parça parça düşse etlerim daha az acırdı içim...

Sönsün diyorum artık ,
son bulsa da bu hasret , mutlu bir güne uyanalım !

Ölmeden düştüğüm kuyudan çıkaran sen olmazsan...
Gözüm açık gider sevdiğim...

Neredesin...

Biliyorum el’desin...


Yunus Özkan

07.11.2015 21:30