’’ Yalın bir yalnızlık şimdi bende kalan.
Sahipsiz değilim artık , kuyudayım. ’’


Yalnızlaştığında için , aklına düşer sevdiğin
Hasret çektiğinin gölgesini ararsın için için
Boğazına keşkeler takılır , dizilir ardı sıra
Önemsiz şeyleri atarsın, hayallere dalarsın

Günü geldiğinde bir tutam çaresizlikte bulacaksın kendini
Ölüm geldiğinde bir dua ile anacaklar mı el gibi ?

Umut denen olgunun dibinde bulursun kendini.
Yüzüne düşen derin bir keşke ile uzaklara dalar gözlerin.
Bilir mi dersin onu ne çok özlediğini.
Kim der ki mazinin içinde açtığı derin izleri

Ayrılıkta , aşka inancın olsun diye var ya hani...
Aşk adına incinen her adımında yarım bırakıldın
Çaresizlik işte bu , bilindik gelse bile hayal kırıklıkları
İlk aşk adına dipsiz çukur olup derinliklere gömüleceksin.

Öleceksin...
Ölümsüz sanıp yaşasan da hayatı.
İlk önce toprak altında kalacak bedenin
sonra en sevdiğin ,
sevdiğinden adın gibi emin oldukların unutacak seni
bir bir hatıralarının üzeri örtülecek
dost bildiğin insanların anılarından silineceksin
ağlayanlar, dizlerini dövenler keşkeler içinde unutacaklar yüzündeki tebessümü
sesini unutacaklar mesela,
nefesini paylaştığın önceliğin kapatacak üzerini.

Ölümsüz olmak isterken kısa ömründe
Zamana yenik düşen aciz kullarız işte



Umut olmasa nefes almaya mecalin yok gibi
Heyecan içinde geçmeyen dakikalar şimdi sorgu hali
Gülü soldurmadan yaşatan aşk bu günlerde acının bekçisi
Kimsesiz kalmak bu kadar acıtmaz içini , kapatma gözlerini

Her halini sevmek gibi bir melankoli içine düşmüş amayım
Üzerimde duran tahtalara çarpıp düşüyor başım
Kim düşürdü beni bu kuyuya , Ben Hz. Yusuf değilim
Sesimi duyan yok mu nedendir bu yalnızlığım.

Gözlerim kamaşıyor, karanlığı yırtan ışığa bakın...
Ne çabuk terk ettiniz dostlarım
Mezarımın başında ağlayan çocuklarım.

Vedaları sevemedim bir türlü
Elveda diyorum şimdi.

Elveda...


Yunus Özkan

17.12.2023 23:23