Aynı şehirde yaşayacak kadar şansımız olsaydı ,
Her gece kapında sabahı karşılamak isterdim.

Rahat yatağım bile batıyor ...
uyutmuyorken
kaldırımlar o zaman huzur verirdi...

Şehirler birbirine benzerken ...
Senin yüzüne bakmaya utanır gökyüzü...
Rüzgarın sesiyle irkilen ruhuna değdiğinde...
Kokum sarar sahip olduğun gülüşü...

Yolun yoluma düşsün diye ...
Denizine taş attığın sahil.
Martısına verdiğim selam.
Bir de yıllarımı verdiğim tutku halim.

Kimsesiz bıraktığım içimdeki çaresizliğim.
Umudu kalmayan , boşlukta savrulan bedenim.
Teslimiyetim gözlerine ve kimsenin sende göremediklerine...
Varlığım adanmışlığıma , sonuçsuz kalan yakarışlarıma...

Ufukta çizdiğin hayali bir gelecekten öteye gitmeyen aşka...
Yazdığım satırların her bir köşesinde senli anılara...
Sensiz yakarışlara , savruluşlara , olmazlarımıza...
Hayatın içinden gelen iki yarımın bir tam edemeyişine...


Saygım senden de büyük sevdana...
Sevgim nefes aldırmasa da bir gün doyacağım sana...
İsyanım ne sana ne de Yaradana...
Her halinle muhtacım varlığına...


Yunus Özkan

24.02.2016 13:45