SENİ DÜŞÜNDÜĞÜMDEseni düşündüğümde bir yol uzanıyor önümde kıyıda yemyeşil ağaçlar bir çocuk yolun kıyısında bisikletiyle durmadan pedallara asılıyor gözleri ilerde bakışlarını arkada unutmuş telefona uzanıyor eli duyduğu ses hep yabancı içerde kilitli kalmış girdiği her odada camlar buğulu gök gürledi gürleyecek ses iletilmiyor sesine aklı dışarda yağacak yağmurda bir hayli uzak kendinden düşlerini tırmalıyor gecenin yıldızsız yüzünü bitti mi yoksa her şey son mu yazıyor inen perdede eski gözleri kanıyor nasıl çıkılır bu girdaptan mümkün mü düş/ünce gücüyle atlamak salıncaklı dallara bulutlarda türkü çağırmak türkü yakmak kavağa çocukluğuna dönmek bostan almak samanlıktan ağzı ballanarak yemek sonra sevgilinin gülen gözlerinde seni düşündüğümde bir çocuk mindere kuruluyor elleriyle düzeltiyor düş kırıklıklarını yeniden başlasam diyor böyle ağlamazdı sevdam.. 8. 12. 2012 / Nazik Gülünay |