Müebbet Yalnızlık!
Bakışlarının siren sesleri ile baskın yemiş yüreğim
Parmaklarımın izi kalmış saçlarının kıvrımlarında Gözlerinin içinde eşkâlimin gölgesini bulmuşlar Meğer çok örgütsel bir sevdaymış bizimkisi Hâkime göre gözüm, yüreğimi provoke etmiş Aklım firar etmiş aynı anda nöbet yerinden Rehin almışım varlığını kalbimin hücrelerinde Tüm organlarım organize bir sevmenin üyesiymiş Ve sevmek büyük bir suçmuş bu mevsimde Müebbet yalnızlığa mahkûm edilmenin En hafifletici sebebiymiş gözlerin… |
Ben yolumu şaşırıcağım.
Mecburen ölmüş olacağım.