Müebbet tutkun
yüzünü güneşe dönen adam
güne, gülşene meftun gözleri ufukta bakışları uzakta ötelerde arama sevgiyi elini siper et güneşe eğil biraz içindeyim yüreğinde çözülmemiş düğümlerin gölgesindeyim yüreğine tutunmak isterken döne döne gönlünün taş basamaklarında kaybolmuş kavimler göçünden kalma kelimeleri unutulmuş yitik bir lisanım elest bezminde yolu çizilmiş sapağı kör, izi silinmiş cılgayım boşuna arama sorma neredeyim kendini bildiğinde bulacaksın beni mahkumlar kaçmayı hayal ederken bir ben gönlünden sürülmeden aşkına müebbet tutkun gözlerinde tutuklu can evinde kalmak istiyorum sanki dünya içeride hep ben dışarıda kalıyorum... 18 Kasım 2012 - Zeynep Özmen |
T€BRİKL€R
S€LAM SAYGI S€VGİ SAĞLIK V€ DUA İL€
A.€.O