şimdi ne yapacaksın
tüm ışıklar sönüverdi görmez insanlar karkaranlığı
kalbinde acı üstüne acı;çarmıha gerilmek gibiydi... ordaydım...
düşünden aniden uyandırılmış kulağı kesik köpekler ağlarkendi
saçların koklanma vakti
avuçlarında yeşeren bütün ölümleri durdurmamak mıydı dileğin
mucitlerin aynalarında bölünmemek miydi ten rengin
iyi niyetle giriverdiğin oyun bir çocuğun oldu
onu da öldürdün
şimdi ne yapacaksın
burun dibinde soğuk cesetler de kokmuyor
periler de mumları söndürdü
içine oturan kırmızı fili akrepler zehirlemedi miydi...unuttun...
kin çiçekleri saçlarındaki buklelere dolanmışkendi;kokladım
yasak ve dikenli yazmıyordu uyarmadıkça herkesten farksızdın.kokladılar...

daimi soğukluk o kokuyla saçlarında kırık kiremit parçaları hücrelerinde
gözlerinde kan üstüne kan...ordaydım...
şimdi ne yapacaksın?
kimse senin için üzülmeyecek
senin için üzülecekleri öldürdün
ılık rüzgarları dilinle yolla tekrar demez insanlar
yaka paça sen de ölüverdin
ve hava hala soğuktu... orda değil miydin ... ordaydım...

mutlu suçları eşelerken buldular seni
kükreyen küçük insanları eşelerken
saçların ölüm çiçekleri gibi defalarca koklanırken bütün yollar el salladı...
mutlu fakat sıradan bir sürü sır bırakarak...gittim...