çırpınışa son vermekÖlü kuş mezarlığı her yer Ve dili yok toprağın İyi ki! Kırık kanat seslerine uyanıyorum. Bu kez içimden geliyor. Oldum olası acıklı bulurum ‘çırpınmak’ sözcüğünü. Kendime yakıştıramadığımdan olsa gerek acizliği Bir sigara yakıyorum aç karına. Midemdeki tahribatı yok sayıp. İnce bir zar olup üstünü örtmesini umuyorum -İç organlarımın- Ne kadar doğruysa nikotine bel bağlamak! Bir başkasının kırıklarını toplamaktaki ustalığım yok Kendi içime dönünce Çöp toplayıcısıyım eldivensiz çalışan Yara berelerim iş kazasından sayılmıyor. Sigortam ödemeyecek masraflarımı yani İstirahat da yok. Acemi şansım kağıt oyunlarından öteye gidemiyor demek. Boş tablolar asıyorsunuz yatak odalarınıza ve hatta salonlarınıza Sizi gözetleyen içinizin boyaları tükenmiş Biraz allık sürün yanaklarınıza Renk bile veremiyorsunuz yakalandığınızda Ve hiç tadı olmuyor sizi sobelemenin -çok renkssizsiniz- Bir kuş daha gömeceğim arka bahçeme Merasimsiz Söylemiştim: Çok acıklı geliyor ‘çırpınmak’ sözcüğü kulağıma. |
sevgimlee