Adsız Şiir TamlamasıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sustuktan sonra dindi acısı...
Nerden bilebilirdi ki kelimelerin de dinlenmek gibi bir ihtiyacının olduğunu; ... Kulağıma eğildi ve sordu: -Adın nedir? Demedim adımı... ’’Adınızı bilmemeleri sizi üzmeyecekleri anlamına gelmez’’
Çamur rengi suskunluklar doladım dilime
Ve yalnızlığın en keskin yerinde cambazlık... Ne kadar insana uğrandıysa açılmadı kapı, Sevilmedi kimse,Kimseler hep yalnız... Yaşadığım yer dört oda bir duvar, Küstüğüm yer bir oda, dört duvar kadar ... Sustuktan sonra dindi acısı... Nerden bilebilirdi ki kelimelerin de dinlenmek gibi bir ihtiyacının olduğunu; ... Kulağıma eğildi ve sordu: -Adın nedir? Demedim adımı... ’Adınızı bilmemeleri sizi üzmeyecekleri anlamına gelmez’ Şimşeklenir gözleri; Tanımadığı insanlardan, Tanımadığı hayatlardan, Bir şeyler ezberlemek zorundadır şimdi, Çamur rengi suskunluklar sıçrar diline Görür konuşmaz, Duyar diyemez... Ve yalnızlık ne mühim bir kıyafet, Her bedenin üstüne cuk oturan... İkinci tekil şahısın gitmesi, Sen’sizlik oluyorsa, Ne denir ki buna... Gitmeler haram denilmeli, Dönmeler helal... ’Hiç bir şiire yalnızlık yakışmıyor’ |
Küstüğüm yer bir oda, dört duvar kadar
Şiir,
göğüs kafesimize sığmayacak kocaman dağlar kadar.