katreler gözyaşı damlasında içi hesaplı
elleri mor zambak
sözleri diline sürgün
diline lal
vukuatlı buğulu camlarda ürkek
avuçları çığlık

tutsak
şimdiki zamanın yarım dış döngüsü
hesapsız gökyüzü
ve belki bir de sessiz öyküsü
akşamüstü nöbetlerinde bekler sonra
yaslı türkü amaçsızken yüzü

kök salar
soğuk kentin cami dualarında
sıcak haykırışlar
bak hala yaşıyorum diye inler
çocuk yürekli büyükler
ve soluk benizlerine kazırlar yılışık gururlarını
seslenir iflahı kesilen umut denizi
dalga dalga onların kulaklarına

derken

yediverenler
bir toprağın salınışında tamamlanır
görünür ufuk
kara kırgın kapı
ziyankar ettiğin burukluk
nefesini aldırmaz insana
bir bunalım geçirir gece
yokluk diz boyu

ölüm kaybolan karanlığın sesinde
yağmurun estiği yönün tam aksinde
gayrı biter durur
kör satırların okunulmaz teması
anlaşılamaz
anlayamam
anlayamazsın
anlayamazsınız

rüyanın orta yerinde, mezarlığa düşercesine irkilirsiniz
tamamına erişemezsek eğer

ve geçmiş şimdiki geleceğini geniş geniş
rivayetlere hikayelere böler
düşünür kayıt dışı yaşanmışlığını

ve sen bir ömür kadar uzak
bir ömür kadar yakın

bense, susturamadığın acılar kadar tuzaklı kalırım

işitemediğin evin ritmi
size bizi hatırlatır

değişir her şeyin yeri tesadüfen
görürsün aniden...





(İlknur Karaca)