CAN YANIĞImavi damarlarımda tökezliyor hayat düşkarası anılar b/asit düşürdüler dudaklarıma üstümde lekeli şiirler ağlıyor birkaç kadın sureti bana benzeyen kaç yüz var içimde kaç yalana denk gelir söyleyemediğim doğrular kıpırdıyor yalana aşina bu dudaklar gerçeği söylesek de kimse inanmıyor bir defterlerde hayatın ağırlığı bir kez daha emzir kanayan dudaklarımı bir kez daha tut beni bebek yanımdan anne unuttur üstüme yapışan günahları en çok ben yok oldum bugün kaybettim adımı yoklar listesinde başa yazılmışım kayıp ilanlarında dillendi adımı en çok ben düştüm anne düşlerimde kanatırken kızılcık renkli adamları bir melek duasında temizlense idi karanlık yanım bir tas su paklanmaz mıydı musalla taşında köprü ucunda sallanıyor bedenim parmak uçlarımda tut beni anne sakla gece yorgunu mor kadife yorgan altında örgü saçlı kız çocuğunun omzumda ağrıyan göz yaşı bu sabahmı örmüştün saçlarımı yakasında can yanığı titrekliği kapat gözlerimi koltuk altlarında öğrenmeyi unuttum yaşım kaç kaç onluk eder saçlarımın beyazı pişmanım anne doğurmasaydın diyorum bak sarılıp yatacak pilli bebeğimde yok artık kalbimim korkuluğunda gümbürtü korkma buradayım diye saçlarımı okşayacak bir el dilerken aşk beni vurdu anne çok kanıyorum çok düşürdüler anne beni unuttum yürümeyi neydi hayat anlatsana |
ruhunuz üşümesin