Bir resmin içindebir resmin içinde hapsolmuş o beyaz ışık, yıldız parçacığı kendiliğinden uzanmaz kollarım mancınıkla çekilmez balıklı gölde yüzenler değil odun parçacıkları ateşimden düşenler yok sayılan adımlarımın peşindeyim arkamdan sürüklenen,çöp yığını değiller orda dilleri sürgün tıpkı yabancı bir şarkı gibi onları söylemiyor şarkılar genizlerini yakmıyor nasıl yapay duruyor hüznüm üstlerinde bir şey bırakmalıyım suyun üstüne nilüferler açmalı beyaz bir bakış gibi sevgi kayığı iz bırakmalı gölde takip etmeli içi yanak gölgeler ertelenmez düşlerimi kolay değil dışarı çıkmak resmin içinden resim tutsak! ay büyürken bütün yüzlerin perdesini açmak birbirini bulduğunda ellerimiz kolay değil ceset torbaları hazırlanıp konteynır kentler kurulurken kendi sınırlarımızı açmalıyız kara perdelerle kapatılırken resim ışık sızmasın diye ara yerlerden bir işe yaramalı merceğin bir noktada buluşması santim kaymadan orda birleşen gözler kırılmadan aydınlık on iki metreymiş auramız ulaşamayız birbirimize oluşturmuşsun manyetik alanını derken avukatlar alınıyor savunmadan aramızdaki metreler uzadıkça uzuyor insan dağları görmüyor dağ olduğunu ey ağaç altında umarsız yeri bile kazmayan sen 1.10. 2012 / Nazik Gülünay |
Saygılar........