Zaten Hep Ayrı
yağmurlu bir pazar öğleni miydik
hava çok soğuk muydu sorularımızın uzunluğu kadarla kalmadık zaten hep ayrıydık ne resim ne imge eskiye tutku yarından korkuyor muyduk... birliktelik bir bahçe kokusu olmalıydı ara bir serinlikte kolkola bir sevişme anması tozlu bir sıkıntının ardından hayat kadar uzun bir ev buluşması ulaşamayacağı bu güzellikten zaman yakınmalıydı... ağaçlara bakardın da ışıldayan yapraklarına benzediğini yüzünün bilmezdin ve gözlerinde kayıklar yüzdürdüğünü dalgınlığımın bilsen anlar mısın anlasan sensiz geçtiğim tüm yolları utanmadan yürür müsün acısı büyüyen çocukluğumla yürürsen gördüğüm ilk dala tutunup ağlayacağım... kağan işçen... |