kartal kanatlı bir kadının burnu takvimin ucundan öpmüştü bir zaman
mülteci dudaklarımızın müşterek susuzluğunu görenler olmuştu
güneş batışlarının ezanlarla rakse tutulduğu tabloların
ne çok izmaritleri vardı cam tablalar içerisinde


güzel günler sanki mazi
ya da aynı güzel insanların beraberliği
kadın birden ellerimden tutmuştu
çevirmişti başını karanlıktan aydınlığa
daha bilmiyordum
oysa öpülüp, çözülecek ne çok donu vardı kutuplarında


soyutsallık yabancı bir sevdaydı kenevir tohumlarınca
üstsüz genç kızların ar kayıpları vardı sahillerde
dün ki çocuktum
gerçekler sahilsiz
olamıyordum bir türlü deniz
kadın tüm gücünü kullandı
bir kayık bulup çıkardı beni kıyısına
müsaitdi deniz feneri


sıra sıra yaklaştı parmakları ellerime
yasaklanmış alanlarda sigara molasızlığıydı hüznümüz
dualarımızı asarken ilk sevişen hücremize
günahların bir katedral bağışlanışıydı dolunay
ayaklarında imtiyazlı enfeksiyonlar
durağan bir öpüştü kaskatı ve transparan öpüşler önce


kartal kanatlı bir kadının eli dokundu avuçlarımın kuzeyine
bir zaman gülüşlerin bakır renginde naifliğiydi vakitsizlik
şıllık yastıklar kirleten balkon sefasızlarıydık
ayağımız toprağa değmeden, yine önceydi


geçti kenara
kimi zaman neşesi gurbet iken, sesi vardı her şeyden öte
birkaç milyon yıl beraber kokusunu çektiğimiz geceydi tenimiz
ayna da birdik
milyarda birlik


ayarı çekilmemiş ellerimin minik kuşlarıydı telleri
ıslaklığını kurularken
moğol istilasıydı derisine inen darbeler


susup oturduğu da vardı
ağladığı da
güldüğü de
en çok da ağlarken gülmesi
sevdiğim filmi kırk birinci kez izleyişim


kartal kanatlı bir kadındı
tüylerini okşarken
öpmediğim yer bırakmamıştım tarih de
sarılıp, seherin kokusunu üflüyordu nefesiyle


kaç kıtaydı teni, hiç bilemedim
kuşlar uçuverirken güneye
savaştığımız birkaç gün hariç
hep sevişirdik, üşüdüğümüz günlerin hayaliyle