Oturup’ ta cam kenarına şöyle.
Düşünüp’ te maziyi, ah çektim.
Gelip’ te geçti, ömrümse böyle.
Uzayıp giden, yollara baktım.

Gözüm pınarından, akarken yaşlar.
Gerçeğe uzağım, görürüm düşler.
Tatsız tuzsuz geliyor, yediğim aşlar.
Bakıp’ ta yollara, göz yaşı döktüm.

Geçen şu ömrümü, hesaba çektim.
Kah yere düştüm, kah ayağa kalktım.
Zaman zaman kendimi, dağlara attım.
Aşklara düşüp’ te, çiçekler derdim.

Sevgiden saygıdan, uzak kalmadım.
Hep verdim amma, alan olmadım.
Gönlümce şöyle, hayat sürmedim.
Ateşlere düştüm, korlarda yandım.

Elden tuttum ama, vefa görmedim.
Düşeni kaldırdımda, asla vurmadım.
Hakka bağlandım, kula kul olmadım.
Gönül aldım’ da, gönül kırmadım.

Hayat bu işte, bitecek bir gün.
Her türlü olayda, dersimi aldım.
Gün oldu hayatta, ölmeden öldüm.
Bitti’ de şu ömür, kemale erdim.

Ömür geldi geçti’ de, sürmedim vefa.
Hakka dayandım’ da, etmedim tasa.
Kemale erdim’ de artık, gidiyom aha.
Menzil göründü bak, ben artık bittim.





Muhlis SÜNBÜLCÜ.