.



Seni sevdim ya
adın muştulu serüvendir bütün kitapçılarda

tükeniş

ve ışıkla gelişen bahri bir hülya hülyanda akışmaktadır neden’siz

Ah seni sevdim ya
nereye baksam kuzey aşırı okyanus
gül göründü
gül göründü

alabora olmakta sancak
ve cartası çekili deniz yüzlü göletler

birbirini dişleriyle d’övüyor ölümlüler sapağında Afrika

Martılara simit ufalayan parmak uçların süt akıttığında
aç kaldı mollalar

Yorgun rahleler vagonlara abanıp tutunan çocukları
ilkin ve hızla bırakıyor ellerinden hışımla
ray göründü
ray göründü

makas almayın abiler ablalar sakının yanağımdan

Seni sevdim ya
mask ve kampanalar aynı yerde asıldı hayatın şurasına
toprak hastalandı tohumlar çürüdü
daha bu ilk yağmurlar


Seni sevdim ya
benden bilirim boynumun eğikliğini
kırmızı ve çiçekli panzerler gibi kavkılırken oradan oraya
annem pazen entarisiyle uyumakta
h â l â
ve evet ısrarlı bu bapta ve oldukça metin


Seni sevdim ya
usul usul ölünür mü derin ve ağulu bin yaradan
hem de bu çağda




Birinci kişi:

Beni burada buldular Ağzımın içinde kurtçuklar geziniyordu
Öperek silmesini bekledim ki rüzgârın bir de kıymetli yağmurun

Gelmediler



İkinci kişi:

Beni görebilsinler yeter ki bütün hücrelerimle konuşurum bütün bildiklerimi
Dokunmadığım ıskaladığım her ne varsa o benim katilimdir diyebilirim mesela

Gelmediler



Üçüncü kişi:

Şimdi kolumu dayadığım bu omuz ve onun kurumuş parmak uçları bir çırpıda sildi kiri pası
Oysa ben şöyle en yükseğe oturup söylev verebilmiştim
ağzımdaki köpüren sonsuz iştahla











..... duylar // kişiler........

.
.
.








.))