Ölümün Sesiydi bu...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Can dostum Canan ’ın (Canan Korkmaz ) yazmakta olduğu,sır gibi sakladığı romanından bana okuttuğu bir bölümden esinlenerek yazdığım dizeler...
Sağolasın bacım....
güneş ve ay akrabalık boyutuna girmiş
seher vaktinde... vay gözüm vay... gözler ölüm sessizliği elleri kılavuz semahı kadının yürek deşen feryadı tesbih edilmiş dillere oysa kimin derdi tasası kimin arsız söylevi dili keskin kılıç başında kara kül bulutu Yazısı kara sevdası deli dolu makberî yanlızlık ölüm ne kadar da yakındı yaşamına kapı aralıklarından usulça direnmekte koca evine yüzleri yeşil dövmeli kadınlar konuşmaktaydı elleri dilleri telaş içinde kelime yoktu konuştuklarında alaca kuşların kanat çırpmasına benziyordu şaştım o an neydi dillerindeki zılgıt sesi... sanki kocalarından destur beklemekte yürekleri kan revan evlerinde harami yanlızlıgı çığlıkları sela sesine karışmış sırtlarında çocuk cesedi yükleri ağırdı kocaman gözleri musalla sessizliğinde tan vuruyordu ağıt sesleri... Sermin Çınar/İzmir |