Var Gibi...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hikayesi var gibiydi...
rüyalarımda kaybolmuştun
cemresi düşmüş toprak gibi dokunamadıgım ellerini özledim o çipil gözlerindeki varoluşumu sende kaldım sebepsizim... özledim işte nedenini sorgulamadan yüreğimde sesindeki ılık rüzgarın ruhumdaki gelgitlerini Ah sevgili Bilsen ne çok ağırım kendime sözlerin kararsa da çoğu zaman nedendir bilinmez yine de yüreğimi örtüyorum üstüne belki de dokundugum yaralar, kanamasın diye Oysa olmadı diyorsun bu aşk hepimize hezeyan oldu o halde söyle ben ne ettim sana hangi yaranın kabuguna talip olmadım Sermin Çınar/İzmir yine bana yollar...yaşasın özğürlük... |
Kutlarım