Müfredat-hayatımın tek seçmeli dersi sensin sevgilim- Kahırlar biriktiriyorum avuçlarımda sırtım keskin kasaturaya yüzüm semaya dönük beşvakit secdeye duruyorum toprağını öpüyorum avuçlayarak kıstırıp ömrümü koltuğumun altına şafak sayıyorum kavuşacağım ana . ey sevgili bildiğim tek duasın dudaklarımda üşürken soluğum zülfikarın gölgesinde siper oluyorum sana gelecek tüm beddualara .. gözlerimin önünden esmer kara gözlü karabakışlı bir rüzgar geçer darmadağınık siyah saçları geceyi boyar kapkara kendime dönerim pervasızca nefesin çınlar kulaklarımda bir ney eşliğinde semazene diz çökerim başım öne eğik fikrimin ortasında sen dolu hatıralar tel tel ayırırım gecenin saçlarını ... hangi hazan mevsi miydi bilmiyorum hangi baharda yere düşerdi yapraklar ama bildiğim işte o zaman hüzün basardı kaldırım taşlarına yüksünmüş sarı yapraklara dönerken ardım sıra geldiğim yollara tövbesiz ağlar iki eli yakamda karanfiller sana yanıyor sana yakınıyorum öksüz çocuklar büyürken sakallarımda .../ her müfredatta büyük harfle adın geçer seni çalışırım an boyunca bu gönül senin iste yakayım tüm ışıklarını ve istersen git üfleyeyim neonlara kararsın tüm dünya |
benDenizin/ki/si/ni de insan insanLiktir mayaLar
kimi herkesin attigi avcidan çoktur sarar boyarlar
gune gunes kadar geceye ay vede yildiz kadar olana ERkez degil herkesLerdir yanasmazLar
eLLeriini kader torbasina attikLari için midir ozlem ve ve veLer sukur ile rahmete sarildiLar
anlamadim gittinin yeri degil ki ibadet yalan secceresi her vakit talancilara neden kimi baslar
herdem hep uflemek istedim kararsin diye karanlikLar Làkin çoktan pay ediLmis mesLek meziyetLer
siir de tabii ki..
siir/di
alisila gelmis soylenilir ya iste ben bunda tokum "mutlulugun resmini çizebilir misin sen abidin "deseLer
bilmem SAIR SAIRE/Ler buna ne derler
hos hosça hosçakaliniz ve ve veLer