şans, kapıyı uygunsuz bir zamanda çalmıştıYüreğimde naftalin kokusu… Bir çınarın gövdesine sarıldı ruhum Bir yığın sarı yaprak düştü koynuma. Ormana dahil olamayan bir ağaç küskünlüğüyle Nacağa baktı adam Varoluşla birlikte var olan ihanet dürtüsüne dayadı sırtını ‘’Bıkkınlık’’ dedi nacak ‘’İnsanoğluna has değil’’ Oysa Tam da o esnada Kendi sesini boğuyordu deniz Tuval, üstündeki resmi kazıyordu Ve bir çocuk çöpe atıyordu ambalajı açılmamış şekeri. Adamdaki de şanstı hani! Budadığı dallarında tek bir yaprak kalmamıştı Ve sonbahar henüz başlamıştı. |
sevgiler pisicik