Gölgeler ve mağaralarŞiir gökte duran buluttur Bir romanda yağmur kokusu Gözleri ela Parmaklarında mürekkep Ben her zaman aşığım sana Âşık olmasam yazamam Bu hafta sonu mağaralarım var Sen ben bir de gölgelerim Apartman duvarlarının karşısında Gökyüzü bayraklarla donatılmış Yollar caddeler boyu Ama söylemeden duramam Yapışkanlık ve hapishanelerden nefret ediyorum Bir yaşam için Gölgeler ve mağaralar Hayatımızın yolu Bul ve çıkar Çıkar kır dikenleri Soğuk beyaz ay ışığında Yalnızca baykuşlar ötüyor Derimiz soyuyor kendini Ben kan kırmızı uzunca Senin gözlerin zemin Her boşluk gibi Gölgeler gibi Öldük Ölelim Bir rüzgâr Sıkıştırılmış bana karşı Yükselen ve alçalan Sadece saçlarımda hışırtılar gece yarısı Sadece ay var Gölgelere düşen Bu yılan acımasız soğuk ve sümüksü Sadece yangınlar var Nehirlerin çıldırdığı zamanlar Kıyıdan izliyorum Sen derinsin Yağmura veriyorum kendimi Sen yağmurun derinindesin Görebilmek Bach kara kalemiyle çizik atarken Zaman bağlayıcı bir keder olmasa ah Ki akşamların yıldızları vardı Nefes girdabı Bana bir söz söyle Nefes ver veya Gölgeler olsun Gölgeler Dört mevsim Vivaldi çalsın kaşlarımda Alev alsın İskoç çayırında saçlarım Ve Rodrigo’nun konçertosu gibi yeşil çimenler Ve Lili Marlen gibi sokak lambasıdır aşk Bizi bağlayan Gün alaca Dağların arka yönüne doğru Gölgelerde gözlerim Morlukların bıraktığı akşamlar Oyası dökük güneş tuvalde Altında ışıyan eskiz geçmişim Bir çukurda okyanus ağlar Ne mümkün ağlamaması Aysu |