çok güzel tebrik ederim.. evet sessizlik..

Sevgili Merve Taşçı,

İlk yorumuma yanıtınız, "Bakın, " diye başlıyor. Oldukça "hiddetli" bir söylem.
Bana "iyi bayramlar" dilemişsiniz.
Sizin "kanat sesleriniz", sevgili'ye çırpmış. Güzel de olmuş.

Ben de size çocukluğumuzda arasına lokum konulmuş bayram mendilleri gibi bir şiiri,
usta şair, çoğumuzun ağabeyi Hüseyin Yurttaş'ın şiirini armağan etmek istedim. Sevgiyle, Dostlukla.
Şiir Bayramlarına!

*
GECEDE KANAT SESLERİ


1.
bir kanat sesidir
ay düşmüş ormanlarda
yankısı yıldızları çağırır
yalayıp geçer dorukları
ıslık gibi duyulur ufkun ardından

bir kanat sesidir
taşır kuzey ovalarının serinliğini
yağmurlarını karadeniz'in
safran buğdaylarını içanadolu'nun
bakar maviye çalan gözleriyle ege'nin
gülümser sevinçler yüklü beyazlığıyla akdeniz'in


2.
gecede kanat sesleri var
akan kuşların çığlıklarıdır
kar ıssızlığında kışlar bırakarak
düzler yokuşlar bırakarak
düşmüşler işte kara afrika yollarına

gecede kanat sesleri var
geçiyorlar terkedilmiş köyleri
yıkılmış kentleri, yok olmuş uygarlıkları
dualar gibi gizem dolu fısıltılarla
karışıyor bulutlara

nasılsa birden katılıyorum onlara
yükseliyorum bir damla su gibi
toprağımın kokusunu taşıyarak
ırmaklarımın coşkusunu taşıyarak
elsiz ayaksız
kolsuz kanatsız
uçmaya çalışarak

ülkem
yağmur emmiş bir tombul çocuk gibi
denizler koynunda
derin, soluksuz bir uykuda
yollarında, ırmaklarında, köprülerinde
damar damar akışan sevinç
dal dal uzanan öfke
yaprak yaprak dökülüyor hışmıyla gecenin

ülkem
belâsını baştacı ettiğim toprağım
deli divane eyliyor beni yücelerde
dönüp duruyorum işte
kanat sesleri arasında


3.
-burdan ötesi
gidilmez bir yolun, varılmaz bir durağıdır ki
aktığım mı, yürüdüğüm mü, uçtuğum mu

bilemediğim
kara afrika yollarında gece yolcusuyum
yoldaşım kuşlar tutmuş elimden
kanatları sırça, 'gagaları gümüş' kuşlar
karlı sonsuzlukların
tozutan tipilerin tezikmeleriyle
kanat vuruyoruz

burdan ötesi
gidilmez bir yolun varılmaz durağı da olsa
tutkum benim
orda küçük kulübelerdeki zenci çocuklarına
bataklık kuşlarına
geyiklerin seğirttikleri yamaçlara
bir selâm gibi varmak
bir akdeniz rüzgârı gibi onları okşamak

varsın bitmesin yolları! -

kaç yüzyılın demir hevenklerinin sallandığı
şu uygarlık bağından
göçüp giden
bir yavru kuş olayım ben

-ki burdan ötesi
uçulmaz uçurumlar da olsa
verip kendimi boşluklara
sıradan bir ölümün çok ötelerinde
ağmak sonsuza doğru
varmak dünya halklarının
haramiler önündeki sofrasına
bir pençeyle alıp çalınmışı
güldürmek afrika çocuklarını
dünyayı ışıtan o bembeyaz dişleriyle!-

gecede kanat sesleri var
ben ordayım
ne bitkinim ne yorgun
esrimiş esiyorum
yıldızlar bahçesinde

Sevgili Şair'in izniyle,
teknik anlamda, bazı önerilerde bulunmak isterim:

1)
"Pazarları güneşli bir aşkın
Ayrılık yağmurudur pazartesi"
---
Şiirin girişi, -bence- çok iyi. Güçlü bir çağrışım. Oldukça yeni ama süreğinde bu anlamdaki dizelerin sayısı beşi-altıyı geçmiyor. Bu da şiiri kurtarmaya yeter mi?
Şiiri okuyup bitirdiğimde, aklımda kalan bu iki dize oldu. Sanki diğerleri yazılmasa da olurmuş.
*
2)
Öyle işsiz,öyle aç,öyle susuz
Özlerken bir kadın
Sancı gümüş rengi bir kan olur gözlerimde
(Seni tutamam, seni öpemem, seni söyleyemem)
Seni bilmeden
Seni seven yeşil bir tablonun
Tırnak arası boşluğuna sıkıştırılır gün
(Dakikalar ve saniyeler)
Akarken
Caddeleri solan bir şehrin
İki kişilik yalnızlığı konar hüzne
---
Bugüne dek yazdığım belki elli civarında eleştirel yorumda, hep vurguladığım gibi, 'yeni, yaratıcı ve işlevi olmayan' "tekrarlar"dan kaçınmak.
(seni tutamam, seni öpemem, seni söyleyemem)

Bu "seni"li tekrarlarda bir özgünlük yok, yeni/taze söyleyiş yok. Şarkı sözü benzeri.
O nedenle de waratte Arkadaş da eleştirmiş, haklı olarak.
Bu bölümde beni etkileyen iki dize oldu:
"Seni seven yeşil bir tablonun
Tırnak arası boşluğuna sıkıştırılır gün"

Bir de "caddeleri solan bir şehir"
--------
Şiir, -bilindiği üzre- bir sözcük ekonomisidir. Az sözle çok şey anlatma sanatı; anlatmaktan çok sezdirme, örtük bir söylem. Çağrışım zenginliği. Yepyeni buluşlar, okuru sarsan imgeler.
Daha yoğun bir söylem için belki şöyle bir kurgu (2) :

Seni bilmeden
Seni seven yeşil bir tablonun
Tırnak arası boşluğuna sıkıştırılır gün
Caddeleri solar bir şehrin
*
Burada ( dört dizede) oldukça yeni bir söylem var. Temcit pilavı gibi ısıtılmış sözler değil.
* * *

3)
(Fecir) ılık bir öpücük gibi
Sakallarından düşer haftaların
Ayların…
Batarken denizler
--
Burada, ilk takıldığım şey "fecir" oldu. Pek çok kez yazdığım gibi, özellikle genç arkadaşlarda (belki bir özenti) niye bu Osmanlıca sevdası? Yamalı bohça gibi bir dil. Osmanlıcayı hepimizden iyi bilen, aynı zamanda edebiyat öğretmeni olan B.Necatigil, C. Külebi, Sabri Altınel gibi Ustaları okuduğumuzda, böylesi sözcükler yok. Dupduru bir dil.
'Batarken denizler' üzerine bir tartışma vardı. Deniz batar mı? Belki. Gemilerin yerine.
Ya da "köpürürken denizler" mi? Hani, üst dizedeki sakallara bir gönderme.
Ben, buraya pek takılmadım. İmgenin (mecazın) karşılığı var mı bağlamında.
* * *
4)

Esiri olurken gülüşlerinin
Bir madalyon gibi parıldar inceliğin
(Akşamları çıkaramam, akşamlara saldıramam, akşamlardan içemem)
Ortasından vurulmuş bir geceyken
Kayluleye varmadan
dur
---
İlk dize, "gülüşlere esir olmak..." Çok söylenmiş, alaturka diyebileceğimiz bir söz.
Akşam'lı tekrarlar da özgün değil.
Burada yenilik adına, "Kayluleye varmadan / dur" dizesi oldu. Merak uyandırdı en azından.
* * * *

5)

Yüreğini örten gözkapaklarına dokunmak
Şimdi çok zor değil
Kirpiklerinden kırpılmış kadar çıplağım
Kirpiklerimden sıyrılmış kadar kalabalıksın
Çatısına uhrevi bir yalınlık bulaştırılmış sesimin
uçurumlarından
(Duy beni)
Seni duyarken yalnız
Yankı gibidir bulutlar
(ve) sessizlik
kırık kanat sesleridir yüreğimin­­
---
Bu bölümde iki kez "yürek sözcüğü" var. Tekrara düşmek, şiiri zayıflatıyor. (Duy beni ile Seni duyarken) de öyle.
Burada "kirpikli" dizeleri sevdim. Bence özgün. Bu bölümü kurtarabilir ama "eksiltmeli" bir dili kullanarak.
Daha kısa, yoğun bir kurgu.
(Duy beni)
ya da benzeri (anla beni), (biliyor musun), (anlasana), (duymuyor musun), (anlatamam).... vb
kalıp sözlerin/seslenişlerin, şiire hiçbir katkısı olmuyor. Fazlalık. Arabesk/alaturka tehlikesi.
Ayrıca, "ve" bağlacını da dikkatli kullanmalı Şair. Tıpkı "gibi", "bir" sözcüklerince.
Benim önerim:

Kirpiklerinden kırpılmış kadar çıplağım
Kirpiklerimden sıyrılmış kadar kalabalıksın
Çatısına uhrevi bir yalınlık bulaştırılmış sesimin
uçurumlarında yankı gibidir bulutlar

Kırık kanat sesleridir sessizlik
* *
Buna benzer bir kurgu. Çok daha özgün olacaktır. Söylenmişi tekrarlamayan.
-----------------------------------------------------------------------------------------------

Sevgili Şair,

Yazdıklarımın "şiir böyle yazılır" anlamında algılanmamasını dilerim. Amacım, "büyüksü sözler" etmek değil.
Şairine farklı bir pencere açmak. Bir şiir işliği çabası, her zaman yapmaya çalıştığım gibi.
Salt size yönelik değil, ama meraklısına da bir öneri demeti. Ortaklaşa düşünme gayreti, içtenliği.
İçinden mutlaka yararlı ışkınlar fışkıracaktır. Şiir adına. Emek adına.
*
70'li yıllardan bize yadigâr, Veysel Öngören Ustanın bir sözünü başımın tacı yapmışımdır:

" Her şair, şiiri eleştirerek şair olur "

Huzura çıkmış bir şiir...
Yeni bir huzura daha çıkmış...

Bu şu demektir :)

Okunmak istiyorum.
Canıma okusanız keşke, bir yerlerden gelmekteyim bir yerlere gitmek üzere...

-Şiirin ta kendisiyim-

Sevgili ile dolup taşan bir günde çekilmiş bir fotoğraf bir yere iliştirilir ve şiir söylenir acıdan...
Dilinde uçuklar çıkarmış bu şiir; kusurlu, noksan, eğreti vs
-hepsi acıdan-

Ağrısı olanın şiiri vardır demişti Yaşar Kemal usta.
Ağrıyı, acıyı ve hazzı şiire döndürebilecek bir ruh, kafasının dikine :) giderek kendini sağlamlaştırır.
Bu ÇOK iyidir.

Ancak Şiirine ve duygularına yabancılaşacağı zamanı kendisine özel bir hak tanır gibi vermelidir.
Başka fikirleri önemsemek onu kabul anlamına gelmese de iyidir.
Yeniden değerlemeleri her şiir hakeder. Bu daha da iyidir.

Tecrübe edilmiş ne varsa ön belleğe alıp öz süzgeçlerden geçirebilmek, zamana yayılan bir haslet olup
şiirin oluş- akış sebeplerine önemli katkılar sunabilir. İyidir.

Barut fıçısını yanında taşıyan savaşçı yeterince mert olamaz demişti zalım annem :(
(galiba o faşizan bir ruh taşıyor fakat bilgiye şartelini kapamadığı için tam bir sosyalist)

Mertlik hem kadına hem erkeğe gereklidir fakat bunun yolu sezgi iledir.
Sezgi herkese çok lazım değildir lÂk'in, şairler için olmazsa olmazlardan biridir.

Gerçeküstü söz öbeklerinin bir araya gelerek yalnızca şairin içsel argumanına hitabı
şiir için kâfi değildir sevgili şairin bunu bildiğini biliyorum.

Okuru dışlayarak ulaşılan özel alanlar imge değil bir ifade biçemi olarak
nitelenir.

İmgenin kıtal alanı; gerçeğe yaslanarak, düşü harekete geçirme becerisi iledir ki

''Ortasından vurulmuş bir geceyken'' ifadesi bu bakımdan oldukça şıktı.

İmge; bir çok izdüşümler aracılığı ile gerçeğe de temas edebilen özgün anlatım biçemidir çünkü.
Bilimsel veriler hızla değişebilir fakat hislerin söze evrildiği şiir aynı hıza erişemeden
duygu temasları yaşamaya muhtaçtır ve bu nedenle atmosferini iyi oluşturmalıdır.

Şiirin başlığı bu anlamda çok hoştu. İçinden geldiği gibi yahut bilinç akışı halinde yazılmış
şiirleri şahsen önemserim. Bu demektir ki son kontrolleri yapılan şiirin
bir süre (kişi için değişen) tatile ihtiyacı olabilir.
Ben on dakika ayırabildiğim esinlerimi daha çok beğensem de pek kimseler oku'maz neyleyim :)

Dergilerin şairlere yaptığı haksızlıktır şeçilen şiirin okurlarından alacağı tepkileri sunamayacak olmaları.
e ortamı buna alternatifler oluşturabilecek nitelik ve niceliğe sahip başka başka açılımlar
getirebilme şansını sunmaktadır. Umarım çok ciddiye alınacağı ortamları yakalarız.

Kalemin e bu bakımdan süper bir ortamdı benim açımdan Edebiyat defteri de bu bakımdan
iyi izlenimler edinilebilecek gibi duruyor.

Şiir Yaşayın sevgili şair

serbest şiirde imge kaçınılmazdır...yerinde ve dozunda olursa güzeldir fakat şiiri imgeye boğdurmamalı...serbest şiirlerimde imge kullanmayı ben de çok seviyorum...fakat fazla imgeyi sevmeyenleri de anlıyorum...şiirimden dışarı çıkıp onların gözüyle baktığımda gerçekten anlaması zor cümleler topluluğu olarak gözüküyor.


günün şiirini ve şairini tebrik ediyorum.

Dün gece şiiri okumuş; Şair'le warette Arkadaşın sert polemiği karşısında şaşırmış, yazmakla yazmamak arasında kalmıştım

Günün şiirini kaç kişi okur ve kaç yorum yazılır?
Sanırım, ortalama iki-üç yüz kişi okur; yirmi-otuz arası klişe, içi boş, yaldızlı söz düşürülür altına.Tek tük iyiceleri olur.
Süper! / Çok güzel! / Yüreğine sağlık (ya da ciğerine) / veya Leziz Şiir (sanki Adana kebap...)
Peki, eleştirel anlamda bir yorum olur mu? Nadiren.
Neden olmaz, düşünen var mı? Bunun yokluğuna üzülen, bunu dert edinen... Değiştirmek isteyen bu yapıyı var mı?
Olsa da, bir dönem buna çaba gösterip sonra da vazgeçenler oldu. Karşılıksız emek verenler.
Ama bu eleştirel yorumlar -ne yazık ki- zaman zaman çok sert karşılıklar bulabiliyor.
Öyle ki kimi eleştiriler, şiire harcanan zamandan uzun emekleri içerebiliyor. Bunu idrak edecek kalemler az.
*
Ben, kendi adıma şiirimin altında yüz tane klişe tümce yerine, iki tane eleştiriyi yeğlerim. Göremediğim hatalarımı, eksiklik ya da fazlalıklarımı imleyen. Aslında, bunu göstermek o şiiri sahiden okumak anlamına da gelir. Bir şiir bilgisi gerektirir.
*
warette Arkadaşın biçemi -belki- biraz sert kaçmış olabilir. Her yiğidin bir yoğurt yeme biçimi vardır. Siz, söylediklerinde doğruluk payı var mı yok mu, ona bakın. Sert ifade etti diyerek, karşımızdakine "sen şiirden ne anlarsın" anlamında bir yaklaşım, gerçekçi olmaz. Bize de bir katkısı olmaz, gelişim yolunda.
Sevgili Şairimiz diyor ki "Şiir, şairin iç sesidir." Kuşkusuz öyledir ama bu iç sesin şiire dönüşmesi hiç de kolay olmaz.
Çoğu kez, arabesk iç dökmeler, dertlenmeler... vs olabilir.
Necatigil der ki: "Dilimin ucuna hemen geliveren şeyin, şiir olduğu konusunda şüphelerim vardır." (mealen yazdım)
*
Ben, Merve Arkadaşın yaşını tam olarak anlayamadım.
Eğer on yedi ise, yazdıkları (eksikleri bakımından) hiç fena değil. Fena olan, eleştiriye tahammülsüzlüğü.
Halbuki "eleştiri olmadan sanat olmaz" dı.
Üstelik günümüzde yaygınlaşan edebiyat atölyeleri (veya şiir işlikleri) nin parasal karşılıkları var. Buradan önerilen bilgiler tamamen İMECE karşılığında. Kıymetini bilmeli insan.
En önemlisi, özellikle genç arkadaşların -hep yazdığım gibi- mutlaka edebiyat/şiir dergilerine yönelmeleri. Ayda en az üç-dört dergi izlemeleri düzenli olarak. Oradaki has şairleri keşfetmeleri.
Şiir, sanal ortamdan (site site gezerek) öğrenilmez. Dergilerden geçer bu işin yolu.
Cemal Süreyalar, Turgut Uyarlar, E. Canseverler... Hep bir dergi çıkarmanın düşünü kurdular. Batırmanın da.
Günümüz için önerebileceğim dergiler:
Sincan İstasyonu, Kurşunkalem, Mühür, Şiirsaati, Şiiri özlüyorum, Temrin, Hece, Kıyı, Afrodisyas Sanat, ... vd)
Bunların yanına onlarcası daha eklenebilir. İlk elde aklıma gelenleri yazdım.
(Buraya dergi adı yazılmasını bile eleştiren (reklam'mış...) artniyetli kişilerin çıkması da sanalın, ne denli baldıranlı bir bahçe olduğunu göstermeye yeter de artar bile.) Şiiri magazinleştiren, ucuzlatan epeyce üye var.
Nasılsa, bir elek yok, denetleyen yok. Canı sıkılanın, şiir eklediği bir alandan nitelik anlamında yüksek beklentiler içine girmek, hayalcilik olsa gerek.
Yine de iki elin parmakları kadar bile olsa, Şiiri ciddiye alanların hatırına, yazmaktan alıkoyamıyoruz kendimizi.
*
Genel anlamda bazı şeylere değinmek istedim.
Cafer Metin Arkadaşın değerlendirmesi de yerinde, önemli.
Teknik anlamda haklılık payı yüksek. Sıkı bir gözlem.
Sakın ola ki yanlış anlaşılmasın. Usta sıfatıyla filan yazmıyorum.
Eleştiriden iyice uzaklaşan böylesi kalabalık bir sitede, eleştiriye sahip çıkmak adına yazıyorum.

İkinci kısımda daha somut şeyler söylemek isterim şiir üstüne.

İmgelerin birbirleriyle bağlantısını kurabilmek zor.
Şiirde bütünlük zayıf.
Yaşadığı şartlarla benzerlik arz eyleyen şairlere güzel görünebilir fakat benim gibi birisi için dereden tepeden intibaı bıraktı çoğunlukla.
Serbest şiirde konu aşk olduğu için havadan on puanı hemen yazıyor genç şairler.
Beğendikleri şiirden ziyade şiirde anlatılan hisler.
Bir şiiri güzel kılan sadece his midir peki? Değil şüphesiz.
Serbest şiirlerin ustaları fazla yazmadıkları için şiirin gerçek değerini bilmek biraz zor şu durumda.
Peki, bize düşen nedir?
Bekleyelim günün bitimine kadar ve yazılan bütün yorumları okuyalım.
Kim bilir belki de bizim gibi düşünen bir ustayla karşılaşırız.
Ya da yanıldığımızı güzelce ve kavgasız anlatan bir üstatla.
Herkese hayırlı bayramlar.





Cafer METİN tarafından 8/18/2012 2:54:29 PM zamanında düzenlenmiştir.

çok güzel bir yorumdu..kurdaleyi haketmiş gercekten..kutlarım..

saygımla..

İçselleştirilmiş iyi bir şiir. Nicelik ve nitelik farkı da demek gerekebilir buna. Kutlarım Merve.


Var olasın dâima.


...

pazarda kaldim.
gece.

17 yaşında keşke böyle şiirler yazabilseydim, yazabilseydik ya da...
daha çok yol alacaksın, henüz çok başındasın hayatın.

Yukarıda gayet samimi bir şiir var.İnsan sıcağıyla sarmalanmış bir şiir.
Ne çektikse sevgisizlikten çektik,kutluyorum şair.


Afşaroğlu tarafından 8/18/2012 3:26:24 AM zamanında düzenlenmiştir.

kuşlar
onlar en sevilendir
hayatımda en sevdiklerimin en önünde gelirler hep
avucumda bir kuşu sevince
aşkı hissediyorum
ve yaşadığımı


gözleri başka,sözleri başka,özleri çok başkadır onların

insanda bir kuş misal
öylesi avare uçar, uçar, uçar hep
ve an gelir k ı r ı l ı r bir gün nihayet



pul gibi dökülen kanatlar ölümün resmidir aslında
tek bir vurgu bile varsa şayet kuşa ve kanada dair
başım üzredir


hissettiğim kadar

tebrik

sevgimle


Bayram olsun sesler

Günde gördüğüme çok sevindim.
Kutluyorum.

“Seni söyleyemem” sonrası seniler metni bayağılaştırmış.
Kısa metinlerde yinelenen hiçbir kelime vurucu olamaz. Okur duyguyu her ne kadar yakalasa bile ikiden fazlası anlamsızlaşır.

“Seni seven yeşil bir tablonun
Tırnak arası boşluğuna sıkıştırılır gün”

Tırnak arası diyerek zaten o boşluk belirtilmiş ve “boşluk” gereksizce dönmüş ortada.
Anahtarı olmadan yapılmış bir kapı adeta ne olduğu belirsiz cümleler.

“Batarken denizler” denizlerin batması kadar anlamsız başka bir durum daha söz konusu olamaz bu evrende. Metni o kadar düşüncesizce yazılmış kılmış ki anlatamam. Üstteki cümle olmaya yüz tutmuş kelimelerinde bacaklarını ikiye ayırmış bitiriş gibi önemli bir nokta olurken.

Ve tekrar tekrarlar “akşamlar kirpiklerinden”…

Kısacık bir dala bin taze kelebek sığıştırılmış ve o kelebekler zamanla kanatlarını açarak uçmak istemiş sıkışıp ölmüşler gibi birbirlerinin kanatlarıyla.


Şiiri atom eyleme çabası son sürat hala ilerlemekte gördüğüm kadarıyla. Bir metnin şiir olması için asla imgenin omuzlarına binmek gerekmiyor ve asla üstteki alttakiyle sevişmesin gibi bir durum söz konusu olmamalı. Cümleleri kangren olmuşcasına kesmek o devasa kalp ritmine kıymaktır.


Bu metnin güne gelişinin yazacak olduğunuz önünüzdeki metinlerin şiir yolunda yazdıklarınız açısından hayırlara vesile olmasını diler


teşekkür ederim…













waratte tarafından 8/18/2012 3:00:30 PM zamanında düzenlenmiştir.

güzel misralar düsmüs sayfaya usta kelemi kutlarim
sayfay sevgi bede selamlarimi birakiyorum

Harika şiir gerçek yerinde, kutluyorum sizi.İyi bayramlar.

evet sessizlik

.

akıcılığını hiç kaybetmeyen
finale damgasını vuran güzel bir şiirdi sayfanızda okuduğum

tebrikler güne düşen güzel şiirin usta şairesine .

Şiire en yakışanlardansın Merve.
Seviyorum seni okumayı.

örter üzerimi güvercinlerin kanatlarına konan umutlar!

kanadımı kıranın gözlerine kaça kaça yudumlamaktı hüznün diğer adı...

şehrimin saçları ıslak

şehrimin gözleri ışıksız

şehrimin avuçlar öksüz!

hadi şiir, kınında parantezlerini yakan bir sancı yağdır göğün rahmine...

doğsun yalnızlığın ceplerinde saklanan sonsuzluğun soluğu!...

tebrikler...

Esiri olurken gülüşlerinin
Bir madalyon gibi parıldar inceliğin
Akşamları çıkaramam , akşamlara saldıramam,akşamlardan içemem
Ortasından vurulmuş bir geceyken
Kayluleye varmadan
dur

tebrikler güçlü ve güzide satırlardı.
tebriklerimi ısmarlıyorum eserinize.

AYKAÇ