Son PerdeBir ince huşu Dökülür, Yüreksiz heybetli mimarinde Hangi soluk İçinde kaldı Karbondioksit üflemeden, Buyurdu yargıcın infazına… Keser damarlarından en merhametli neşter. Hovarda ömrün buruşturulmuş Bembeyaz dökülen Katliamıdır atılan ak sayfalar. Gün yeni doğmuş olsa da, Bir yatsı vaktidir vurduğunda Hırsızı ömrün camlara. Kesilmiş bütün nefsanî Sıyrılmış kebirinden Beyhude geçmiş ömre Ağlar bir çocuk Sokak lambasında, Hayatın ivmesi olurken ters düz, Soprano Söyler Primadonna son operasını Kapanırken perdeler… Karanlıkta bir yakamozdur nurun, Duyulmaz şarkısı ermeyenlerden. Çalınca kapıyı Ardından gelen ‘’kimsin’’diyen sese, Ben dedikçe Olur önünde duvar, Ve beden yaşar cehennemini tekrar tekrar… Kimsin sualine ‘’Senim’’ dediğinde, o vakit erecek varlık ikbaline… Canan Korkmaz / İZMİR İnananların kandilini kutluyorum... |
sen olması
karışması benliklerin birbirine, bir olması ne güzeldir
ikbal elbette ancak öyle güzelleşir.
...
kalemi yavaşça batıranlardansın, derin derin
içten tebrikleirmle Canan, sevgiyle.