Bizim tokyo terliklerimiz vardı
Çocukken.
Bilmezdim o zaman,
Markası mı
Modelin ismimi Tokyo’ydu.

Beyaz lastiğimsi,
Sünger gibiydi tabanı.
Başka bir alternatifimiz var mı bilmezdik
Alınırdı giyer,
Çok çok sevinirdik.

Koşardık topraklı yollarda,
Ter içinde kalırdı,
O toprak terle karışır, çamur olurdu
Yan dönerdi içinde,
Kayardı ayaklarımız.

Mutluyduk,
Çok mutluyduk
Tokyo terliklerimiz vardı...

Her amaca uygundu o tokyo terlikler.
Yürüyüş, koşu, tırmanma, uzun atlama...
Belki bu hor kullanımdandı,
Belki koşturmaktandı durmaksızın
Belki de inmediğimizden ağaçların tepesinden
Fazla dayanmazdı.

Dört tarafından düğme gibi altına iliştirilmişti sayası,
Ne anatomikti,
Ne de vardı maostrosı.

Tek tek açılırdı düğmeli yerlerden
Parçalayarak tabanını.
Defalarca dikerdi annem,
Giyerdik gocunmadan
Mutluyduk her tadilatında
Kavuşmaktan tekrar tekrar.

Tokyo terliklerimiz vardı bizim...

Ne taşlı boncuklu
Ne parmak arasıydı.
Sadece giydikçe ağır kokan
Lastikten yapılmıştı.

Bazen çiçek konardı plastikten üzerine,
Ne sevinirdik
Uçardık adeta göklere.

Dayanmazdı,
Dökülürdü o çiçekler birkaç günde
Olsun,
Yüreğimize açtırırdı ya o baharları
Çocuk sevinçlerimize
Sevinç katardı...



Hiçbir şey kalmadı o günlerden şimdi.
Ne o tokyo terlikler,
Ne üzerine konmuş plastik çiçekler...

Hiçbir zaman da
O terlikleri giydiğim dönem kadar mutlu olmadım.
Ne pahalı deri sandaletler,
Ne giydiğim anatomik babetler...

Hiç birinin üzerinde
Öyle rahat olmadı
Özgür koşmadı ayaklarım
Yüreğim uçmadı hiçbirini giyerken
Kanatlanmadı


Ve o terlikler kadar
Hiçbir pabucum
Özel olmadı...




Canan Korkmaz / İZMİR


saya: Ayakkabıların deri, plastik vb malzemeden yapılan dış yüzeyi.
maostro: Ayakkabıların taban astarına verilen isim.