Gözlerde kaybolan bir günün sancısıyla
Akşamın gamı uzanır rüyaların dehlizlerine
İvedi bir sessizlikte


Lacivertinden çalınmış bir yıldız göğün göğsünde
Kıyametler sustu içimde
Bir ışık huzmesi serili bastığım yerde
Hesapları bitmemiş bir varlığın
Kabir azabıyla
Işınlanır evrene
Uyku u/yanış yer/çekimsiz


Gözlerini ayırmadan gecenin fenerinden,
Kelepçelerini çöz uzatmadan ellerini
Sök mührünü kan bulaşmış dudaklarından
Parçalara ayırmadan bedenimi


Kapalıydı hep gözlerim
Düşlerim öğretti yürümeyi


Ve bak;
Güneşin balçıkla sıvandığı yerdeyiz şimdi
Firavunlar dönmüş deliye mumyalanmış vücutlarıyla
Tavaftalar
Merkür’ü


Lanetlenmiş bir yıldız
Kayıyor ellerinden
Siyaha sürülmüş ak!

Duy ki;
Ahraz kesmiş bedevi

Eğil şimdi
Başı dağlarda hazan,
Açacak istemesen de bahar…





Canan Korkmaz / İZMİR