Çocukluk İşte Deme Bana Siyah Göz
Çocukluk İşte Deme Bana Siyah Göz
durdum işte tam burada yağmurumdan sana ne? sen benim çocukluğumla oynadın gecelere düştüm kalkamadım her tarafım ölü uyandım bir sabah ve anlatmayı istedim suskunluğun tanrısıyla kılıktan kılığa giren rüzgârların koynunda uyudum meyvelerimden ne istedin? saçlarım neden bu kadar uzuyor diye zaman tahmini yapmayı da bıraktım annemin kırık gözleriyle patlattım bütün balonları oyundan çıktım belki de hiç unutalım bütün bu olanları ben sana hiç usanmadan hep yeni bir hayatı anlatayım sonra sersemliyelim gözlerimiz allah görmez olsun saçlarımız kendini çok üzen bir kıyı yüzümüzde ölüm tutanakları ismimizden anlasınlar bizi başka bir şey söylemeyelim sorarlarsa sen benim dünlerimden ne istedin? Var mısın evrendeki bütün çiçekleri yeniden boyamaya?! Payanda |
yeniden boyanır,
neden boyanmasınmış ki çiçekler, dünya
hatta kainat ama
bir kere mızıkan çocuklar için
sil baştan yorulup, yoğrulmalara değmez şair.
Şiir güzeldi.
Tebrik ederim.
Şair'e saygımla...