Kadifeden Sahip
Kadifeden Sahip
-bırak dağılsın toparlanır şu yaşamak dediğin- bir gün kıyaslamaya suya indik; şekilcilerden ve soğukluktan ne anladıysak yaralanma dedik acılanma dedik kimi görsek kan tutar bizi sevmek tutar bakırdan taslarda deniz kurtar ey elini uzat dedik köpüğüyle buluştuk ısrarcı gitmelerde ayağımızın yagazlığı değil midir ölüm kalkılır ve dönülmez oysa kim çağırmıştır bizi? ya da bırakan neydi ey! hayat sölpüğü yüzlerden ırak bir buluta rastlamadım. tanırdı görse bizi, suyun çiçeklenişi derinlerde gücenmiş sayıklamalar yatar her insan bir fâtihadır yüzü ters bakan gece okuma, gündüz yürüme, hiç duyma. * yetişsin bir dağ bıraktım köpeklerin acıdan öldüğü günlerde ıssızlıktır bir kap zehir yeni gelinlerin zor taşıdığı tepsidir hayat ve inme iner kimin bahçesine aklı kaçırsak gölgelerin dili! sana yetmeyecek adımları çetele neyin yurdunu arasak bir mayın gevezeliği alacağını alsa da gitse düşman yolu yalnızca sevgililer uzatır gider tozuyla rûyasından bu cehennem günü bile donan kimdir? kim eli cebinde gezer durur geceyi sıkıntılı ve bağırarak kim ağlar uzaklara sessizlikten bile ses duyan kimdir içinde bilmez bunu kimsecikler şeyden başka kıyaslamalar bitti su devrildi; sanki yaşamaktan ne anladıysak ve ne aldıysak büsbütün bir yara dedik zil çaldı ve ders bitti kimsenin bahçesinde yalan dolaşmaz artık! Payanda |
Terk edilmekle dağılır hayat aslında.
Kimi sevgiyi, sevileni terk eder; kimi merhameti, kimi vicdanı...
Kimi bu dünyayı terk eder - ki en dağıtıcı budur -
Kimi doğru bildiklerini, kimi duyduklarını, kimi inandıklarını...
Terk etmekle dağılır hayat. Ve elbet toparlanır.
Yaralarınla, acılarınla barıştığın gün,
kayıplarını mağrur bağrına bastığın gün kaldığın yerden devam edersin.
Ki şairin tespiti doğrudur. Su, kıyaslamak için en elverişli yerdir.
Üstelik tüm sesleri kendinde hapsedebilendir. Tüm sorulara muhatap,
tüm sırlara limandır.
...
Yaşamaktan ne anladım biliyor musun?
Yaralarıma yenilerini ekleyeceğini...
Ama bundan şikayetçi değilim.
Çünkü, yaralarıma yarenlik eden başka yaralar var.
Bu şiirdeki gibi...