gönüldür eline dokunan kadife mahşer
mahşer bilmeceden arta kalan ve üryan
asildir terbiyeleri
toprağı yalnız sesiyle tanıyacağın kadar
gönüldür hakeza aşk

bu yoldan sefil geçer zülfüme değen ekmeksiz bir meczup
elimde kitabın ortasını açan karanfil kurusu
anka yuvasından cemaline ney üflerken kaybolur tını
feryad, evvelime veryansın
yalnız beklerim bu kapıdan, içeri girerse muradım

gönüldür iffetine mübaşir çağrılır bedenim
değilim ahitlerine nazar
bir sunak diledim asmanın kollarında yükselen buğdaya
buğday himmet aslına ricattır sevgili
gör diyebilmeyi ister içimdeki vakanüvist

derman gerek gözlerine fer sunan çukurlara
ışık, nurdan kandiller ve rızayı ilahi
layıktır bu bakışın avlağına düşen
son kerteye kadar, deryadan bir tutam alamayan seyis gibi
layıktır bedenime esfel-i safilin

gönül ehildir mürşidin kıyasıya zikrine
ben örgüye dolanan hacetsiz bir ilmik gibi
benliğime zikreder, varlığımı körlerim
akıl işi değil takatimi süsleyen sır
bir harf bulandı ki damarlarıma isyanı esrik
görmez katrede imanı

uyan der Murat
ıtrı bayram tekbiriyle dağıtır uhuvvet aşını
hüdayinin ukdesidir çıkar padişahlar önüne
senki Ahmet’i bulamamış komutan
türeyen soyağacına bir kuru dal gibi tutundun
gör ki aşk yürek işi
alevlenmez sen gibilerde.....


AHMET SERDAR OĞUZ / NİKSAR.....2012/TEMMUZ