Kalemin ahfir çizdiği bir anda
küstürmeyecektin temmuzlara
oysa biz
masrafını çekmiştik o ayın
şimdi
üstümüze kaldı borçları
aslında rayiha kadar güzeldi o şizofren



bildiklerimi
saatlerle paylaştım
anlattım da anlattım
o geçti ben kaldım
gurur ile ikiz kardeşti zayıflık
yenilmedim cesaret kobaylarına
kardeşimi de geçtim
tek çocuk kaldım



inançlarımi kuma çizdim
dünya döndü rüzgar esti
yine
aynı kaldım dokuz canlı
tüm planlarım ahiretlik gibi
buralardan ırak
bi-haber olan bitenden
ah sen
yalancı mevsimler gibi beni
küstürmeyecektin temmuzlara



ömrümün
ekvatorudur bu yaşım
Paylaşmak için mutluluğum
sarınmak için umudum
acının bir molasında
güneşi çalıp
küstürmeyecektin temmuzlara



mazeret
geç kaldın der
zaman
aşkı bekledim der
sevgi
sonsuzluk istedim der
ne yani
suçlu ben miyim şimdi



hayatta bir seni bu kadar istedim
ama bir ömürdü hayalim
sonrası olmalıydı
öncesi artık önemsiz
en kötülerini düşünüyorum
anıların sevgilim
o yüzdendir böylesi
suretine nefretim



sanma ki 
bir daha güneşim doğmaz
Ben ay’a düşkünüm
gülüşüm solmaz



hani bir gün ağlıyordum
neden diye sordun
heybem düşmüş dedim de güldün
seni sırtıma yüklediğimi unutmuştun
sonra bana baktın
sadece ağladın
bu defa ben anlamadım
kaybolduğunda
işte seni böyle aradım



senin için uçurtmamdan vazgeçemem
ama
gökyüzümü verebilirim
hem de
üzerine a y dökülmüş g ü n e ş aromalı



yalnız bir şartım var
benim için yaşayacaksın
küstürmeyeceksin temmuzları
bir daha.



ŞİRİN KELEBEK