Uçsuz Bucaksız
kalabalıklarda başlar
yalnızlığın sınırı meydanları doldurur uçsuz bucaksız sahipsizlik yüksek kaldırımlarda yankılanır avaz avaz yutkunduğun çığlık ayağına takılır sessizlik insansız yüzlerde cansız derinlik fiiller üç boyutlu hareketsizlik kaybolmuş irade hükmen yenik bakışlara yansır film şeridine sarılmış siyah beyaz kimsesizlik sureti kayıp sahici yüzlerde ifadeler taş heykel sesler akustik olmakla-ölmek arası gülümsüyor ölümlüler sekizgen prizmaya çoğalıyor görüntü manadan kopup toprak oluyor köklerimiz tembel düşünceler çoğalıyor öldürülüyor idea kuş sesleri kalıyor aklımda her an ölüyor yeniden yaratılıyor insan nefes alıyorum sonsuzluk duygusuna kapılıp susarak akıyorum 11 Temmuz 2012 Zeynep ÖZMEN |
MALESEF GİT GİDE YALNIZLAŞMAKTA İNSAN;KALPLER BOŞ,SEVGİSİZ.
EN ACI YANI DA BU OLSA GEREK YALNIZLIĞIN.
BÖYLESİNE HASSAS BİR DURUMU ŞİİRİNİZE KONU YAPTIĞINIZ İÇİN
TEŞEKKÜRLER.BEĞENDİM ŞİİRİ,TEBRİKLER.SAYGILARIMLA.