...




*ben seni sevdiğim zaman*,
üzerini örtmeyi sevdim pencereyi açık unuttuğun karlı gecelerde.
öpmeyi sevdim yanağından sen uykuya dalmadan önce,
esneyişini mesela,
ve belki kükreyişini her kızdığında.
hatta benden sıkıldığın anları,
her kovulduğumda uzanmayı ayaklarının dibine.
benzetmeyi İstanbul*u kısık gözlü bir adama.




ben seni sevdiğim zaman,
mimiklerini hiç görmeden, ellerinin sıcaklığını bilemeden,
bir resim olduğu anlarda herşeyimin.
oysa bilemezdin,
kirli sakallarında tanıdık bir şarkı,
acıtsa da kanatmazdı,
binlerce kez suç işleyen dudaklarımı.




çünkü ben bir suçluydum,
defalarca seni sevdiğimi söyledim.
işte ben seni sevdiğim zaman,
sen bana gülümserdin.
u t a n ı r d ı m.

ben seni sevdiğim zamanlar benimdin,
şimdi avuçlarımda mirasyedi yalnızlığım.




ben seni sevdiğim zaman,
dündü ve yarındı.
yarından sonraki,
ve ölümden önceki gündü.



ve ben seni sevdiğim zaman,
yüzüm gül/dü.

şimdi gidiyorum bir daha hiç dönmemecesine,
günün ışığı söndü.

/son kez söylüyorum
seni çok seviyorum/


biliyorsun,
ben ölünce seni sevemeyeceğimi.
biliyorsun,
ben ölünce dilimi ve ellerimi,
kelepçelemeyeceğini.



seve /seve ölüyorum,
öyle tok.

artık gözlerini yummana gerek yok,
biliyorum ben olmadığım zamanlar; yüzün gül/dü.



ki; seni sevmek,
bugünden düne, tebeşirden teneşire,
işte öyle bir yolculuktu.

bugünden düne, tebeşirden t e n e ş i r e...



de_soulmate