Kuyularda kaybolmuştu Yusuf Şems-i Tebriz’inin gidişinde miydi sırrı Arıyorum bendeki seni Cudi’nin boran tutmuş zirvesinde
Yakama yapışmış kan misali özgürlük Seni arıyorum Mevla’nın sırrında Yoksun kör kuyularda, Kayıplardayım var olan bedenimde Kapında arzım arşa yükseldi Meramın neydi bırakıp gitmekle Siyah mekân tutmuş karanlık yüzünde Sırsın çözülemeyen
Gidiş olmalıydı Yaratanın adıyla başlamalıydım kendimi aramaya Bulmalıydım bende ki gidenleri Irkı rengi ve dini güzel haneler inşa etmeliydim iç dünyamda Mevla’nın eli olmalıydı Her kertesinde bucağında Alev alev ümitlerim tüllenmeliydi Gök mavi, yer yeşil olmalıydı Güzelleşmeliydi mekân yer Düşünce harmanımda erimeliydi tüm zamanlar Asıl sahibine verilmeliydi hayat
En uzun yolculuklar içe gidişlerdi Şems-i Tebriz’inin gözüyle bakmalıydım zatıma ki; Biliyordum âlemin rengiydim ben…
Kir içinde yüzenler artık görmüyorum Hepiniz katre-i zamanda kayboluyorsunuz Teslim ve tevekkül yudumluyorum Cefası gidiyor sefası kalıyor geride En geniş manayla bakıyorum zamanlara Önce ruhum sonra bedenim rahatlıyor
Mevla’nın dergâhında kaybolurken Hoşça kal diyor aşk, Sonrasında merhaba
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kayıp şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kayıp şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Duyan, duyuran, usta kaleminizden hem konusu ve hem de anlatımı çok nefis, manidar, ders alınacak bir eser gelmiş, yürekten kutluyorum... Saygı ve selamlarımla...
Dünya bâki değildi, bizler misafir ama öyle bir yerleştik ki koltuğumuza, maazallah Tanrı olup çıktık
hele de içe yolculuk hiç yapmadığımız bir şey hep karşıda aradık hatayı, bi ayna tutamadık ruhumuza nefsimiz ise hep bizden adımlarla ileride idi kuyruk dik öleceğiz diye burnumuz hatadan çıkamadı
Ahh yüreğim ah, boşa atıyorsun, boşa yanıyorsun
...
SERMİN, güzel göz, öyle güzel bakmışsın ki mana alemine, uçmak istedi ruhum, kuyudan kuyuya, mağaradan mağaraya... Şu odalar, şu evler ne kadar anlamsız geldi işte.
CANDAN TEBRİĞİMDİR, en sevdiğim konu olduğu için yazdım da yazdım, bağışla...
NebihaMuradî tarafından 6/28/2012 7:43:10 PM zamanında düzenlenmiştir.
hoşgeldiniz gönül evime sefalar getirdiniz.geldinizde bahçemde güller semaha yolculuk derdinde.hoşgeldiniz ne güzel yorumdur üstadem.siz bizlerin hayatında olunda ilerlemeye çalışılan bu yolda ışık olun bizlere.hoşgeldiniz gönül evime gönül sayfama huzurla yolculuk için.teşekürler şairem.benimde çok içten huzurlar aradığım konudur.aramak bulmaya çalışmak.inşallahki buluruz.....sizler hep var olun.kelamınız hiç bitmesin.hep yazın ve seslendirin.sevgi huzur yolluyorum.yüreğinize dert uğramasın..
En uzun yolculuklar içe gidişlerdi Şems-i Tebriz’inin gözüyle bakmalıydım zatıma ki; Biliyordum âlemin rengiydim ben…
Kir içinde yüzenler artık görmüyorum Hepiniz katre-i zamanda kayboluyorsunuz Teslim ve tevekkül yudumluyorum Cefası gidiyor sefası kalıyor geride En geniş manayla bakıyorum zamanlara Önce ruhum sonra bedenim rahatlıyor
Mevla’nın dergâhında kaybolurken Hoşça kal diyor aşk, Sonrasında merhaba
Serde hep duruyorsun aşk… ---------------------------------
Hisli duruşmaların karanlık sokaklarında bir mevsim göçüdür yüreğimizdeki kayboluşlar ve gidenin dönüşüne meşaleler yakıp ıslak kırlarda yürümektir. Bedenimizin hayata aldırmaz ilerleyişlerinde ruhumuzun kırık senfonileri izler bir gölge gibi bizi ve yapayalnız bir nidayla yazarız gözyaşlarımızın mürekkebe dönüştüğü aşk şiirimizi... Tebriklerimle
Güzelleşmeliydi mekân yer Düşünce harmanımda erimeliydi tüm zamanlar Asıl sahibine verilmeliydi hayat
En uzun yolculuklar içe gidişlerdi Şems-i Tebriz’inin gözüyle bakmalıydım zatıma ki; Biliyordum âlemin rengiydim ben…
Kir içinde yüzenler artık görmüyorum Hepiniz katre-i zamanda kayboluyorsunuz Teslim ve tevekkül yudumluyorum Cefası gidiyor sefası kalıyor geride En geniş manayla bakıyorum zamanlara Önce ruhum sonra bedenim rahatlıyor
Mevla’nın dergâhında kaybolurken Hoşça kal diyor aşk, Sonrasında merhaba
Serde hep duruyorsun aşk…
Tebrik ediyorum keyifle okunan güzel bir şiir olmuş var olun,daim olun selamlar................
her insan kendinden bir şeyler sunar hayata ama iyi ama kötü bir başkasına benzemeye çalışmak kendini perdelemek gibi bir şeydir ha daha da ötesine dokunabiliyorsak ne ala Konya'yı büsbütün gezesim geldi bak şiiri okurken sevgi ve saygıyla
üstadem o kadar güzel yorumlamışsınızki.acaba şiir kaldırıpta bu yazıyı tutayımmı diye gönlümden geçirdim.çok teşekürler beni onure ettiniz.sizler hep var olun.sevgiyle kalın
Kir içinde yüzenler artık görmüyorum Hepiniz katre-i zamanda kayboluyorsunuz Teslim ve tevekkül yudumluyorum Cefası gidiyor sefası kalıyor geride En geniş manayla bakıyorum zamanlara Önce ruhum sonra bedenim rahatlıyor
Mevla’nın dergâhında kaybolurken Hoşça kal diyor aşk, Sonrasında merhaba
Serde hep duruyorsun aşk…
gidenler bilinmeli asla aranmamalı daima baş yerde gönül gökte olmalı ulaşmak için geç kalmışlığa dost kutlar sevgiler sunarım kal esenlik içinde...
Mevlana ve bir öğrencisi, dostluğun ve arkadaşlığın konu edildiği bir söyleşiden çıkmışlar, yolda birlikte yürüyorlardı. Biraz ileride yolun kenarında, iki köpeğin koyun koyuna sokulmuşlar, birlikte uyumakta olduklarını gördüler. Öğrencisi, biraz önceki söyleşinin de etkisi altında kalarak, bu görüntü karşısında çok duygulandı ve bu duygusunu Mevlana ile paylaşmak istedi:
“Efendim şu manzaraya bakın” dedi. “Ne denli yüce bir ders alınacak dostluk örneği, değil mi?”
Mevlana, öğrencisinin bu heyecanı karşısında hafifçe gülümsedi ve kişisel çıkarların nice dostlukları yakıp kül ettiğini anımsattıktan sonra ona, unutamayacağı bir ders verdi:
“Evlat, sen onların arasına bir kemik atıver de, bak o zaman gör dostluklarını” dedi.
“Bir dostluk, kişisel çıkar karşısında unutulmayacak denli sağlamsa, ancak o durumda bir değer ifade eder ve ancak o zaman onun adına gerçek dostluk denilir.”
Şairem kutluyorum güzel Ruhani şiirinizi,selamlarımı sevgilerimi bırakıyorum gönül sayfana...
bu hikayesi mevlanın hep örnek teşkil etmiştir bende .teşekürler dost şairim.mevlana ve şems dostulugu yarenliği gibi dostluklar özlemişizdir hayatımızda.inşallah buluruz hepimiz.sevgiyle dostlıkla huzurla kal sevğili can şairem
Berat kandilin mubarek olsun.
Sevgilerimleennn :)