Daha FazlaDaha karanlık daha katarlı bir sevda Ne katarsa ruhuma O kadar sis O kadar sissiz bir rüya Ve büyü deniz ortasında Büyütülmüş bir bebek gibi sürünüyor Sarılıyor ruhumun orta yerine Yırtıklar derin yamalar pamuk ipliğinde Ve ben âşık oluyorum sana Kendi kurduğum oyunun son ölümünde Tutmasan bile tutunacak bir el oluyorum Piyes oluyor, yazılıyor ve oynanıyorum Daha ıssız daha yalnız bir sevda Ne kadar batarsa avcuma O kadar kan O kadar ruhsuz bir dünya Ve ölüm yaşamların ortasında Kararmış bir şafak gibi doğuyor Beliriyor göz ucumda Gözlerim kör görenler karanlıkta Ve ben yazıyorum sana Yazılmış o kadar satırdan sonra Silinmese bile silinmiş bir şeyler buluyorum Sildikçe yenilerini yazıyorum sayfalarca Daha fazla ve daha ne varsa Bilmediğim bir acı katıyor varlığına |
dünyada türlü türlü kimyasallar salınıyorken
dilediğinin yanında hiç ummadıklarını da al
büyük bileşenin, küçük ama olağanüstü ayrıntılardan kurulduğunu hatırla
sildikçe yenilerini yaz (ama) daima aynı sayfaya
sevgiler