‘toprak kokusu ile buyurun
gözlere dolmadan
kan(a)madan’



şimşeğin sızladığı yerden kavrulan renkler denizinde
kibre dair cesetler
birbiri üstüne
yarasa misali çırpınışlarla
geceye


toplu mezarlarda tepeleme hıçkırıklar
yağıyorsa üstümüze
serpilmez miydi ölü toprağı bir daha
kaybolmaya


göğüs kafesinde patlamaya hazır
emanet bir nefesle
gidebildiği kadar öteye
ötelemeye


göz çukurlarından sökülen papatyalar sağanağı
narin avuçlarında dolaşadursun
yüzüğüne dolanan kandı
dokunan kalbine
ellerine


kurdukça saati
güneşe
yine ve yine aldanandı


çıldırışın eşiğinde dalgalanan bayrak
soruların nihayetsizliğine dikili dudaklardan
gecenin düğümlerinde gemici esareti ile
azat etmeye kafi değildi
titrese de zamanı
anıların ihaneti
kefeniydi


akasya
rüzgarla bestelediği yapraklardan sıyrılıp
yollarsız kaldırımlarsız
düştü yere


gerisi sessiz
nefessiz













www.youtube.com/watch?v=PDRozjGvoWs