Ayrılık
Ruhum firkatiyle hüznüne erip
Kurumuş dal gibi kırar ayrılık Sararıp dökülmüş gazele serip Beni büklüm, büklüm dürer ayrılık Bir zaman gönülde meltemler eser Gül hazana erer bülbüller susar Vuslat hayal olur her şeye küser Şimdi ümitleri kırar ayrılık Seherin şavkında gönül açılır Rahmet melekleri arza saçılır İblis yedi büklüm olur küçülür Şakirdin yolunda sürer ayrılık Zikir perdesinde hakkın perisi Hakikate uzak bundan gerisi Mürşit ve müridin hep hilelisi Riya halkasından ürer ayrılık Açılmış kapılar bir, bir kapanır Kalbin ortasından çekilir sınır An be an, ah çeker tükenir ömür Makber kucağına sarar ayrılık Amel defteriniz dolduğu zaman Ruhu bedeninden aldığı zaman Ecel başa gelip öldüğün zaman Toprağın harcına karar ayrılık Metfen, sade seni alır içine Meleklerin gelir başlar biçime Amel defterini sarar göçüne Ebedi âlemde yorar ayrılık Nuh comba |