Belki birgün nefeslerimizi bıraktığımız sokakta karşılaşırız seninle
Vicdanına yenilip selam verirsin belki
Çünkü bilirim suçlu olduğu halde ağlayan bir insan bile
Titremekten çılgına çevirir yüreğini,dayanamazsın...

Hani hep sorardın ya bana ’bende neyi sevdin?’ diye
Cevap veremezdim hiçbir zaman
Çünkü hergün keşfetmekte olduğum bir özelliğin olurdu sevgili

Merhametliydin bir anne kadar,
Bu yüzden çok yara alırdın insanlardan;sonra gelip bana sığınırdın

Duygusaldın bir o kadar da ağlayan bir erkeği güçsüz görürdün
Sen benim farketmediğimi zannederdin
Ama nedense ben senin gözlerinin ardında ağlayan çocuğu hep görürdüm

Yüreğinin mahkemesinden hep korkardın
Merhametinle vicdanın arasında kalırdın çoğu zaman
Sana karşı hata işleyen bir insana ne kadar üzlürsen üzül,affederdin
Ve sen benim gözlerimde hep bir dağ gibiydin bu yüzden

Çok güzel gülerdin mesela
Sabah doğan güneşin bile farkında değilken gözlerim
Gülüşünle kamaşırdı,bakamazdım,yalnızca hissederdim

Çok bağlanmazdın sevdiğine
Bu yüzden çokta sevemezdin çünkü hep kaybetmekten korkardın
Hep çekingencin sevmelerinde


Ben ise çok bağlıydım sana;anneme bile olmadığım kadar
Sen çekindikçe ben seni hep sevmeye ikna etmeye çabaladım

Çok çabuk sinirlenirdin sen
Ama saman alevi gibi yanar,sönerdin de hemen
İlk sevdiğimdin sen benim
Ve sanırım hep öyle de kaldın...

Ben seni çok acemice sevdim
Sen ise daha önce çok kez geçmiştin sevda denilen yollardan
Beni de diğerleri gibi bırakır gider sandın
Oysa sen bilmiyordun sen olmasan ben zaten yaşayamazdım

Sonra yıprandık ikimizde zamanın acımasızlığında
Sen acımasızlaştın,
ben yaralandım


Sen tanıdığım sen’den uzaklaştın,başkalaştın
Ben ise sana bağlayan bütün bağlardan arındırıp kendimi,
Acılarıma yakınlaştırdım yüreğimi


Sonra bir sabah güneş doğmadı,
Seni beklediğim pencerem kapalıydı
Oysa ne garip,ben seni beklediğim hiçbir pencerenin perdesini kapamazdım
Bir an kıyamet koptu sanki,kulaklarımda bir ses
Çıldırtıyordu beynimi ama durdurmak imkansızdı

’kendine iyi bak,bütün duygularımızın sonuna geldik
Hoşça kal’ diyordu

Anladım ki sende sevdiğim her şeyini kaybetmiştin artık
Ve ben mutsuz biten bir masalın sonunda buldum kendimi

Şimdi hasretin vurduğu bir kıyı gönlüm
Gecelere aşina bir karanlıkta gözlerim
Ve ellerim seninleyken sevdiğim bütün yıldızların kanıyla dolu

Ve kulaklarımda hala o çıldırtan sesin

’hoşça kal sevgili’...